Everything lost [✓]

Κεφάλαιο 87

Λάμπρος
...................

"Πέρασε μέσα"είπα καθώς είδα την πόρτα να ανοίγει. Μπήκε μέσα με ένα αισιόδοξο χαμόγελο και κρατούσε μια μεγάλη κούτα.

"Το χαμόγελο σου Καλλίστρατε...με κάνει και εμένα χαρούμενο"του είπα και του έκανα νόημα να πλησιάσει.

"Όλα είναι έτοιμα κύριε..."μου απάντησε και άφησε την κούτα πάνω στο γραφείο. 

"Είσαι σίγουρος;"τον ρώτησα.

"Φυσικά... Ότι χρειάζεστε είναι μέσα... Η Αμαλία θα γίνει δικιά σας" μου απάντησε και εγώ άνοιξα την κούτα.

"Οοο Καλλίστρατε... Ακόμα να με καταλάβεις;"του απάντησα και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου "Στόχος μου τώρα δεν είναι να κάνω την Αμάλια δικιά μου... Αλλά να την χωρίσω και να βασανίζω τον Φώτη..."του εξήγησα πιάνοντας το κόκκινο γυάλινο μπουκαλάκι από μέσα, χάιδεψα ελαφρώς την λεία επιφάνειά του "Πλέον έχω μόνο μίσος απέναντι τους και όχι αισθήματα και βλακείες" είπα και με το άλλο χέρι πήρα ένα άσπρο μεταλλικό κουτάκι.

"Καραμέλες;"τον ρώτησα ειρωνικά.

"Ναι κύριε.... Ενεργειακές καραμέλες"μου είπε γελώντας πονηρά.

"Τέλεια!"είπα και τα έβαλα όλα μέσα στην κούτα. "Αν πιστεύουν αυτοί οι ηλίθιοι ότι δεν έχω ιδέα ότι είναι μέσα σε αυτό το κτίριο... Είναι πολύ γελασμένοι" είπα γελώντας και κοίταξα τις κάμερες...

"Κρίμα...όμως απογοητεύτηκα από την μικρή μου ξαδερφούλα"του συμπλήρωσα υποκρίνοντας τον απογοητευμένο. "Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι εγώ... Είναι αίμα μου, δεν μπορώ να της κάνω κακό, έτσι δεν είναι Καλλίστρατε;"του είπα με ένα πονηρό χαμόγελο.

"Ξέρω κύριε... ξέρω, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα"είπε γελώντας πιάνοντας το στήθος του.

"Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις"του είπα και σηκώθηκα από την καρέκλα μου.

"Πάω να τακτοποιήσω τα υπόλοιπα, εσύ μείνε εδώ"τον διέταξα και άνοιξα την πόρτα.

Κώστας
................

"Κάποιος έρχεται"είπε η Αθηνά και πήγαμε πάλι πίσω από τις κουρτίνες.

"Μάλιστα κύριε"ακούστηκε μια ψιλή αντρική φωνή και άνοιξε μια από τις δύο πόρτες και βγήκε ο Λάμπρος.

Κρατούσε μια χάρτινη κούτα με τα δύο του χέρια.

"Πάει στην Αμαλία"ψυθίρισε η Αθηνά και ο Φώτης πήγε να φύγει αλλά η Αθηνά τον έπιασε από το χέρι.