Everything lost [✓]

Κεφάλαιο 43

Αμαλία
................

Ανέβηκα στο δωμάτιο μου αφού πρώτα ο Νίκος και ο Φώτης ήθελα να με βοηθήσουν να ανέβω νευριάζοντας με περισσότερο.

Έκλεισα με δύναμη την πόρτα του δωματίου μου με αποτέλεσμα να αντηχήσει ένας δυνατός κρότος σε όλο το σπίτι. 

Έσπρωξα στην άκρη την κουρτίνα του παραθύρου μου και εμφανίστηκε ο σκοτεινός ουρανός αλλά και φωτεινός παράλληλα από το άπειρα αστέρια που τον στόλιζαν.

Άνοιξα το παράθυρο μπαίνοντας κρύο και ένας δυνατός άνεμος που έσπρωξε τα μαλλιά μου πίσω. 

Έβγαλα σχεδόν όλο το σώμα μου έξω από το παράθυρο και πήρα μια βαθιά ανάσα ξεχνώντας όλα τα πρόβληματα και τα νεύρα που είχαν σκεπάσει το μυαλό μου. 

Φώτης
................

"Μην της δίνεις σημασία"μου είπε ο Νίκος πιάνοντας μου το ωμό.

"Πώς να μην της δίνω ρε συ, είδες πως μου μίλησε και πως μίλησε για τον κύριο λαμπερό"του είπα. 

"Άκουσε με, δεν θα γίνει τίποτα μεταξύ τους, η Αμαλία δεν μπορεί να εμπιστευτεί κάποιον τόσο γρήγορα"μου είπε και αναστέναξε.

"Και αν το κάνει όμως;"τον ρώτησα.

"Δεν θα το κάνει...δεν είδες όταν πήγε να την φιλήσει εκείνη πήγε πίσω δείχνοντας τον φόβο της και την αμηχανία της "μου είπε έχοντας δίκιο, δηλαδή με άλλα λόγια μπορούμε να πούμε ότι απέρριψε τον κύριο λαμπερό!!!!

"Και όμως δεν είδες πως μου μίλησε όταν ήθελα να την βοηθήσω να ανέβει στις σκάλες;"τον ρώτησα και ακούμπησα την πλάτη μου στον καναπέ της τηλεόρασης. 

"Πάντα έτσι ήταν και θα είναι από τότε, άμα θέλεις να την βοηθήσεις υπενθυμίζοντας της πόσο αδύναμη είναι, νευριάζει και αρνείται φυσικά να την βοηθήσεις και ύστερα πεισμώνει, είναι πολύ ξεροκέφαλη"μου είπε γελώντας.

"Τι εννοείς από τότε;"τον ρώτησα.

"Δεν ξέρεις; Η Αμαλία δεν σου έχει πει τίποτα; Νόμιζα ότι το ήξερες"μου είπε μπερδεύοντας με περισσότερο. 

"Όχι δεν ξέρω τίποτα"τον διαβεβαιώσα.

"Η Αμαλία πριν δύο χρόνια"είπε κάνοντας μια αρκετή μεγάλη παύση όπως κάνουν οι εκνευριστηκές ξανθιές από τα τηλεπαιχνίδια"είχε ένα ατύχημα"συμπλήρωσε. 

Αμέσως τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα"ατύχημα;"ρώτησα τόσο σιγανά που απορώ αν το άκουσε.