Everything lost [✓]

Κεφάλαιο 78

Αμαλία
................

"Πίτσααα"φώναξε ο Φώτης καθώς κάθισε δίπλα μου φέρνοντας την.

"Ωραία"του απάντησα και την μύρισα.

"Οοο Αμαλία...τι έχεις; Είσαι λίγο πεσμένη"μου απάντησε πλησιάζοντας με περισσότερο. Εγώ τον κοίταξα στα μαύρα του μάτια και εκείνος στα δικά μου. 

"Κ-καλά είμαι, απλώς..."του απάντησα και εκείνος με ρώτησε "Μην μου πεις ότι είσαι έτσι επειδή ο αδελφός σου πάει στο εξωτερικό, χαλάρωσε ούτε που θα καταλάβεις ότι θα λείπει, εξάλλου θα φύγεις και συ από το σπίτι"μου είπε και μου έδωσε ένα απαλό χάδι στο μάγουλο μου. Εγώ του έγνεψα θετικά. 

"Άντε και τώρα ώρα για μάσα"είπε και καταβρόχθισε ένα κομμάτι πίτσας μέσα σε δευτερόλεπτα.  Φαίνεται ότι πεινούσε πολύ...

"Ζευγαράκιι"φώναξε ο Κώστας και έπεσε πάνω στον Φώτη. 

"Γεια" είπε ο Μάρκος άκεφος από πίσω. 

"Ωχ διακόψαμε κάτι;"ρώτησε σαρκαστικά ο Κώστας. 

"Αυτή την φορά την όρεξη μου... Αμάν κάθε φορά που είμαι μόνος μου με την  Αμαλία ξεφυτρώνετε από το πουθενά"είπε και γελάσαμε όλοι μας. 

"Σιγά μωρέ"είπε ο Κώστα αρπάζοντας ένα κομμάτι και κάθισε δίπλα μου. Ο Μάρκος κάθισε δίπλα στον Φώτη. 

"Ωραία μέρα σήμερα, πολύ λαμπερή" είπε ο Κώστας κι όλοι του γνέψαμε εκτός από τον Μάρκο. 

"Η λαμπερή μέρα για μένα θα είναι όταν ξαναδώ την Μαρία"απάντησε ο Μάρκος κοιτώντας μελαγχολικά τον ουρανό.  Όλοι προσπαθούσαμε να δούμε τι κοιτάει μακριά στο υπερπέραν.

"Αμάν ρε Μάρκο! Σαν κλαψογκόμενα κάνεις..."του είπε ειρωνικά ο Φώτης χτυπώντας τον στον ώμο. 

"Ναι, ναι θαρρείς ότι εσύ ήσουν καλύτερος"του απάντησε και τότε τα ζυγωματικά του Φώτη κοκκίνισαν ελαφριά. Τότε ένιωσα μια ενόχληση κάτω από το στήθος μου.

"Ξέρεις αφού δεν έχεις σχολείο... Μπορείς να πας να την βρεις;"του είπε κοροϊδευτικά ο Κώστας. 

"Τι; Πιστεύεις ότι αυτό δεν το σκέφτηκα ρε χαμένε, εγώ αγοράσει εφτά φορές εισιτήριο για να φύγω... Αλλά πάντα σταματάω, κάνω πίσω.  Θέλω και συγχρόνως φοβάμαι να την συναντήσω.... Φοβάμαι το μίσος στα μάτια της και την πιθανή απόρριψη της"είπε και έβαλε το πρόσωπο του ανάμεσα στα χέρια του. 

"Ξέρεις... Εγώ πιστεύω ότι η Μαρία κάποια μέρα θα σε συγχωρέσει και στο λέω εγώ που είμαι κολλητή της"του είπα για να τον εμψυχώσω δίχως να του πω ψέματα και να του δώσω ελπίδες.  Ξέρω καλά την Μαρία,  δεν κρατάει κακίες, έχει περάσει καιρός, ο χρόνος πολλές φορές διορθώνει τα πράγματα. 

"Αλήθεια;"με ρώτησε έκπληκτος ο Μάρκος. 

"Φυσικά"του απάντησα. 

"Αχχ, άραγε τώρα τι θα κάνει;"είπε ο Μάρκος και ξανακοίταξε τον ουρανό.

Μαρία
................

Άνοιξα την πόρτα και έμεινα κοιτώντας τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια που περνούσαν. Έσφιξα τη βαλίτσα μου που κρατούσα στα χέρια μου και πήρα μια μεγάλη ανάσα. 

Είμαι αποφασισμένη θα γυρίσω Αθήνα, δεν μπορώ άλλο. "Ή τώρα ή ποτέ!" φώναξα στον εαυτό μου και έκανα το πρώτο βήμα. 

"Μαρίααα;"άκουσα την φωνή της γιαγιάς μου και έκανα όπισθεν. 

"Είσαι σίγουρη; Θέλεις να πας Αθήνα;"με ρώτησε η γιαγιά καθώς βγήκε από την κουζίνα. 

"Ναι γιαγιά, συγγνώμη που σε αφήνω μόνη σου αλλά θα είναι για λίγο, έξαλλου δεν έχω που να μείνω... Θα πάω στην Αμαλία, αν και δεν το ξέρει μιας και έχουμε να μιλήσουμε πάρα μα πάρα πολύ καιρό..."της απάντησα και κοίταξα το πάτωμα.

"Λογικό είναι να σου έχουν λείψει οι φίλοι σου μικρή μου"είπε η γιαγιά μου και με χάιδεψε στο πρόσωπο.

"Ναι γιαγιά θέλω να τους δω"της είπα και τότε ήρθε στο μυαλό μου η εικόνα του Μάρκου. 

"Οποτε τα λέμε... Σε λίγες μέρες;"με ρώτησε η γιαγιά μου. 

"Ν-ναι γιαγιά σε λίγες μέρες, να προσέχεις τώρα που θα είσαι μόνη σου, θυμάσαι τι περάσαμε πριν εννιά μήνες, έτσι;"της είπα, την φίλησα και αργότερα έφυγα. Ωραία, είμαι έτοιμη!

{...}

Επιτέλους έφτασα πίσω... Τέτοια ταλαιπωρία πουθενά αλλού. Όμως δεν με ένοιαζε αυτό αλλά η αιτία...

Πλέον βρισκόμουν έξω από την πόρτα, πήρα μια γερή δόση οξυγόνου και χτύπησα την πόρτα. Η πόρτα μετά από λίγο άνοιξε...

"Μαρία! Τι κάνεις εδώ;"είπε με απορία.

"Άσε με ρε γιαγιά..."της απάντησα και μπήκα μέσα στο σπίτι παρατώντας όλα τα πράγματα μου σε μια γωνίτσα.

"Τι έγινε; Γιατί δεν πήγες Αθήνα;" ρωτούσε γεμάτη ανησυχία.

"Απεργία..."ψιθύρισα. Ήμουν έτοιμη να ξεσπάσω σε κλάματα. Πάνω που το πήρα απόφαση όλα χάλασαν... Ίσως η μοίρα να μην το θέλει... Ίσως να έχει αλλά σχέδια για μένα... Ίσως δεν είναι γραφτό να τον ξαναδώ...

...........................................................

Γειά σας αγάπες 😍💘

Τι κάνετε; Εγώ είμαι πολυυυ καλά 😍

Λογικά με έχει επηρεάσει το άρωμα του καλοκαιριού 😉🍍

Πωπω αμάν πια η Μαρία τελικά δεν πήγε Αθήνα... πάνω που πήρε την απόφαση και απέκτησε το θάρρος...

Ο Μάρκος από την άλλη ακόμα φοβάται... αλλά έχει ένα δίκιο...

Άραγε τι θα συμβεί τελικά; Θα νικήσει ο έρωτας ή μοίρα;

Θα το δούμε στην συνέχεια 😉❤

Φιλάκια 😘😘😘😘

|courteousspirit|