Everything lost [✓]

Κεφάλαιο 88

Κώστας
..................

"Ναι...συμφωνία" του απάντησα και κάλυψα περισσότερο την Αθηνά.

"Θα παλέψουμε οι δύο μας σαν άντρες... Με τα χέρια...χωρίς όπλα όμως όταν με νικήσεις η Αθηνά είναι δική σου να την κάνεις ότι θέλεις"του εξήγησα. Φαινόταν σκεφτικός όμως στο τέλος έβαλε το όπλο πίσω στην θέση του.

"Πολύ ωραία... Σύμφωνοι" είπε και σήκωσε τα μανίκια του.

Πλέον είμασταν ο ένας απέναντι από τον άλλον. "Είσαι σίγουρος;" με ρώτησε η Αθηνά. "Μην ανακατεύεσαι εσύ! Βλέπεις να υπάρχει άλλος τρόπος;"της φώναξα απότομα.

"Με το 10" είπε ο Καλλίστρατος και άρχισε να μετράει."1...2,3"

"Τι να μην ανακατεύομαι;" μου φώναξε η Αθηνά. Θα την πληρώσεις εσύ εξαιτίας μου"μου είπε και τότε τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα.

"4...5"

"Είμαι ο άντρας εδώ και ο ενήλικας"της απάντησα τονίζοντας την τελευταία μου λέξη , εκείνη ξεφύσηξε θυμωμένη. 

"5...6"

"Όχι είσαι βλάκας... Εμπιστεύεσαι έναν απατεώνα.. Πιστεύεις ότι θα κρατήσει τον λόγο του;"μου φώναξε και τότε κοίταξα τον Καλλίστρατο.

"7, 8"μετρούσε γελώντας. "9...10"

"ΠΡΟΣΕΧΕ ΈΧΕΙ ΌΠΛΟ!"φώναξε και έτρεξε προς το μέρος μου.

Μπήκε μπροστά μου... Τότε ακούστηκε ένας πυροβολισμός.
ΜΠΑΜ... η Αθηνά έπεσα κάτω.

"ΑΘΗΝΑ;" φώναξα και έτρεξα προς το μέρος της.

"Μ@Λ@ΚΑ!! ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΕΣ"είπε και γύρισα προς το μέρος του...όμως όταν γύρισα δεν υπήρχε κανείς.

"ΑΘΗΝΑ; Αθήνα; Αθήνα; Ξύπνα"της φώναξα και την χτυπούσα στο πρόσωπο μου. Ένιωθα τα μάτια μου να γίνονται υγρά...

"Αθηνά..."είπα και την γύρισα μπρούμυτα. Ο κορμός της, το στήθος και το πρόσωπό της δεν ήταν ματωμένα. Κι όμως υπήρχε αίμα στο πάτωμα.

Παράξενο... Έσκυψα προς το κεφάλι της να δω αν αναπνέει, όταν την πλησίασα αρκετά... Άνοιξε τα μάτια της και οι ματιές μας συναντήθηκαν. Είμασταν πολύ κοντά. Ένιωσα τα μάγουλα μου να καίνε...

"Τ-τι κάνεις;!"μου φώναξε.

"Αουτς"φώναξα πιάνοντας το μάγουλο μου. Με χαστούκισε...

"Δεν είσαι νεκρή;"την ρώτησα. "Όχι φυσικά... Το χέρι μου πυροβόλησε"μου απάντησε "Απλα μετά έκανα την πεθαμένη για να φύγει"μου απάντησε και έπιανε το μπράτσο της με το άλλο της χέρι.

"Για να δω"της είπα και έβγαλα το χέρι της από την πληγή της.

"Σςςς"είπε από τον πόνο η Αθηνά.

"Χμμμ... Ευτυχώς είναι επιφανειακό"της είπα για να τη καθυσυχάσω. Ύστερα έσκισα ένα κομμάτι από την μπλούζα μου και έδεσα την πληγή της.

"Πονάς πολύ;"την ρώτησα. "Αντέχεται"μου απάντησε.

"Σε ευχαριστώ, νόμιζα ότι δεν με συμπαθούσες... Αλλά από ότι βλέπω ήσουν έτοιμος να κλάψεις"μου είπε και τότε έφυγα από δίπλα της σκουπίζοντας τα μάτια μου.

"Όχι... Πρέπει να πας σε οφθαλμίατρο... Απλά θα είχα ενοχές μετά"της απάντησα και εκείνη γέλασε.

"Ναι μωρέ..."είπε γελώντας.

"Αθηνά; Αθηνά; Ζεις;"είπε προσπαθώντας να κάνει την φωνή του. "Την σκότωσες" συνέχισε γελώντας περισσότερο.

"Σ-σκάσε"της είπα και γύρισα από την άλλη για να μην την βλέπω.

Θεέ μου τι έχω πάθει; Γιατί η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή βλέποντας την να γελάει; Γιατί νιώθω ότι έχω πυρετό; Γιατί κάνω σαν δεκατετράχρονο κοριτσάκι; Και γιατί για αυτήν!;!;

Μάρκος
...............

"Άκουσες αυτόν τον πυροβολισμό;"με ρώτησε τρομαγμένη η Μαρία βγαίνοντας από την αγκαλιά μου.

"Ναι..."της απάντησα.

"Ελπίζω να είναι όλοι καλά"μου είπε.

"Μην ανησυχείς.... Έχω εμπιστοσύνη στα παιδιά, είναι μια χαρά"της απάντησα και της χάιδεψα τα μαλλιά.

"Μακάρι"είπε και με αγκάλιασε. Εγώ σκούπισα τα δάκρυα της από τα μάτια της.

............................................................

Γεια σας αγάπες 😍💘

Καινούργιο κεφάλαιο μικρό αλλά  με σκηνή Κώστα Αθήνας! Ουυυ λαλα.

Μου άρεσε 😂😂😂😂 φαντάζομαι και σε εσάς...

Τα λέμε στο επόμενο 😍💘

|courteousspirit|