Everything lost [✓]

Κεφάλαιο 90

Φώτης
...............

"Αλήθεια; Και ποια είναι αυτή;" τον ρώτησα και έσφιξα τις γροθιές μου. Τότε ο Λάμπρος γέλασε, έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του και έβγαλε ένα κουτάκι.

"Αυτό εδώ που βλέπεις φίλε μου"μου είπε κοιτώντας το με σεβασμό. "Θα κάνει την Αμαλία να σε ξαναθυμηθεί... Αλλά όχι να το πιεί εκείνη αλλά εγώ" μου απάντησε και γέλασε. 

Τότε άνοιξε το καπάκι και έβγαλε ένα δίχρωμο χαπάκι κόκκινο-κίτρινο.

"Κόκκινο για την δύναμη... Κίτρινο για τους μυς"είπε και το κατάπιε.

"Τι στο-;"είπα. Όταν το κατάπιε έκανε κάτι παράξενους θορύβους. Έχανε την ισορροπία του, προσπαθούσε να στηριχτεί πάνω στους τοίχους και στα έπιπλα.  Ξαφνικά σταμάτησε...

Ντουκ- ντουκ- ντουκ

"ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ" φώναξε και άπλωσε τα χέρια του. Ξαφνικά άρχισε να φουσκώνει. Άρχισαν να ξεφυτρώνουν μυς από το πουθενά. Έγινε Ρόκυ σε μερικά δευτερόλεπτα.

"Αυτό ήταν... Την βάψαμε"ψιθύρισα και χαμογέλασα.

"Όπως κατάλαβες αυτό το χαπάκι δίνει δύναμη και όγκο σε χρόνο μηδέν"μου απάντησε.

"Ο μοναδικό σου τρόπος για να κερδίσεις την Αμαλία είναι να με νικήσεις... Απλά πράγματα έτσι;"μου είπε και άρχισε να γελάει πανούργα.

"Φυσικά πολύ απλά πράγματα"του απάντησα και το χαμογελούν μου πλάτυνε, αυτό φάνηκε να τον εκνεύρισε.

Άρχισα να τρέχω καταπάνω του, φώναζα...το χέρι μου είχε σχήμα γροθιάς.

Όταν το πλησίασα αρκετά, τέντωσε το χέρι του και μου έδωσε μια μπουνιά στα χείλη με αποτέλεσμα να βρεθώ πεσμένος στο έδαφος. Σκούπισα τα χείλη μου και χαμογέλασα.

"Γιατί χαμογελάς;"με ρώτησε νευριασμένος ο Λάμπρος. "Τόσο πολύ σε επηρέασε η δυνατή μπουνιά μου"μου είπε με μια περηφάνια.

"Αη μωρη φωνάρα"ψιθύρισα και ξανασηκώθηκα πάνω.

"Τι είπες;"με ρώτησε. "Τίποτα... Τίποτα, απλά λέω πόσο δυνατός είσαι"του είπα σαρκαστικά.

"ΜΕ ΚΟΡΟΪΔΕΎΕΙΣ;"μου φώναξε άγρια ο Λάμπρος και έσφιξε τις γροθιές του.

"Κα-θο-λου"του απάντησα χαλαρά και άρχισα να τρέχω πάλι προς το μέρος του.

"Ρόντνεϊ Σμίθ... Αύγουστος 1993" είπα και του έδωσα μια μπουνιά στο μάγουλο αλλά δεν του έκανε τίποτα.