Everything lost [✓]

Κεφάλαιο 15

Κοίταξα το ρολόι, είχα στην διάθεση μου πέντε λεπτά όσπου να έρθει η Μαρία.

Αμέσως τινάχτηκα από το κρεβάτι μου και πήγα να ετοιμαστώ. Τα μαλλιά μου τα άφησα κάτω στο φυσικό μου με μικρές μπουκλίτσες, έβαλα δυο σκουλαρικια μικρά χαλκαδάκια και ήμουν έτοιμη.

"Αμαλία....η Μαρία είναι εδώ"άκουσα τον Νίκο να με φωνάζει.

"Εντάξει μεγάλε έρχομαι"του απάντησα και κατέβηκα κάτω με την βοήθεια του αδελφού μου.

"Είσαι πολύ όμορφη"είπαμε και οι δύο ομόφωνα και αρχίσαμε να γελάμε.

"Λοιπόν πως σου φαινόμαστε μεγάλε μου;"τον ρώτησα και ο Νίκος μου φαινόταν σκεπτικός.

"Χμμ καλές είστε αλλά γιατί δεν βαφτήκατε"μας ρώτησε.

"Τι; Αυτό αποκλείεται"του φωνάζουμε ομόφωνα"

"Γιατι;"μας ρώτησε"αυτή την φορά μία μία" μας συμπλήρωσε.

"Γιατί ακόμα πενθώ το χαμό των γονιών μου"του απάντησε η Μαρία κοιτώντας το πάτωμα.

"Και γω γιατί δεν έχω καμία όρεξη να βαφτώ.... έτσι κι αλλιώς δεν με νοιάζει πλέον τι λένε οι άλλοι για μένα...."

"Μαρία....οι γονείς σου έχουν πεθάνει εδώ και δύο χρόνια..... καιρός είναι να αφήσεις τον εαυτό σου να χαρεί επιτέλους.... δεκαεφτά χρόνων κοπέλα είσαι..... πάρ'το χαμπάρι..... βάλε κάτι πιο χαρούμενο, συμπεριφέρσου σαν τα κορίτσια της ηλικίας σου..... αυτό ισχύει και για σένα Αμαλία......"ξεροκατάπιε για να συνεχίσει"νοιάζεσαι και μάλιστα πολύ για το τι λένε οι άλλοι για σένα.... όταν σε έφερνα στο σχολείο νομίζεις ότι δεν άκουγα τα σχόλια τους για εσένα;...... Έβλεπα στο πρόσωπο σου ότι αυτό σε στεναχωρούσε και σε πείραζε........ Αμαλία συνειδητοποίησε επιτέλους ότι δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από το δάκτυλο σου.... είναι ανώφελο"είπε και τελείωσε.

Αυτό το παιδί τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει.....; Χμμμ να ανησυχώ ή να χαίρομαι.........

"Μάλιστα..... Και έβγαλες αυτόν τον λόγο επειδή δεν βαφτήκαμε......αν θες να ξέρεις λέγεται φυσική ομορφιά" ναι σίγουρα" άντε γεια Νικολάκη....άντε γειά...."του είπα καθώς έσπρωχνα την Μαρία προς την πόρτα.

"Καλά ο αδερφός σου ώρες ώρες με εντυπωσιάζει..."είπε με θαυμασμό η Μαρία καθώς είχαμε βγει από το σπίτι.

"Και εμένα.....να ανησυχώ;"

"Καθόλου...."μου απάντησε με ένα χαμόγελο και της απέδωσα και γω.