Everything lost [✓]

Κεφάλαιο 77

Φώτης
.............

Την είδα να κάθεται σε ένα παγκάκι, έτρωγε ένα παγωτό ξυλάκι. Την κοιτούσα... Φαινόταν σκεφτική. Τότε μου ήρθε η ευφυής ιδέα να την τρομάξω.

"ΜΠΟΥΥΥ"της φώναξα και εκείνη τσίριξε σαν μικρό παιδάκι.

"Έλα ρε Φώτη κοίτα τι έκανες..."μου είπε καθώς μάζευε ότι είχε απομείνει από το πεσμένο παγωτό.

"Συγγνώμη, δεν περίμενα να τρομάξεις τόσο"της είπα γελώντας. 

"Από την φάτσα σου δεν φαίνεται να ζητάς ειλικρινά συγγνώμη"μου είπε παραπονιάρικα.

"Απλά όλο αυτό μου φάνηκε τόσο αστείο"της απάντησα συνεχίζοντας να γελάω. 

"Καλά"είπε πετώντας το «παγωτό» μέσα το κάδο. 

"Αααα ο Μάρκος"είπε η Αμαλία. 

"Και ο Κώστας"συνέχισα. 

{...}

Αμαλία
................

"Τι μούτρα είναι αυτά παιδιά; Τόσο πολύ σας επηρέασαν οι πανελλήνιες;" είπε ο Φώτης στους φίλους του χτυπώντας τους φιλικά στην πλάτη. 

"Εγώ τίποτα δεν έχω...ο φίλος μας έχει"του απάντησε ο Κώστας. 

Όντως ο Μάρκος εδώ και καιρό είναι πολύ στεναχωρημένος. Νόμιζα ότι την ξεπέρασε αλλά τελικά είχα άδικο. 

Πρέπει να είναι πολύ μετανιωμένος και συνάμα ερωτευμένος... Το βλέπω στα μάτια, του λείπει πολύ η Μαρία. Αααα ρε Μάρκο, ααα ρε Μάρκο αν μπορούσα θα σε βοηθούσα, αλλά νιώθω την Μαρία, λείπει τόσο καιρό και δεν βλέπει ότι πράγματι την αγαπάς. 

"Κατάλαβα"είπε ο Φώτης και έσκυψε το κεφάλι του. Και ο Φώτης ένιωθε τον Μάρκος, όμως ο Μάρκος είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση.  Η Μαρία είναι μακριά, πολύ μακριά...

Ο Μάρκος γύρισε προς το μέρος του με κοιτούσε λίγο παράξενα.

"Τ-τι;"τον ρώτησα.

"Μηπως σου έχει μιλήσει καθόλου η Μαρία, είναι καλά;"με ρώτησε ο Μάρκος γεμάτος ελπίδες. 

Έχουμε να μιλήσουμε αρκετό καιρό, αλλά καλά είναι"του απάντησα και το πρόσωπο του Μάρκου φωτίστηκε. 

"Αφού είναι καλά και χαρούμενη... είμαι και εγώ ευχαριστημένος"είπε και βυθίστηκε πάλι στην στεναχώρια του. 

"Ρε Κώστα να σε ρωτήσω αυτός ο ηλίθιος ο Λάμπρος... Τι τον έκανες τελικά;" ρώτησε και ο Κώστας γέλασε.