Everything lost [✓]

Κεφάλαιο 46

Αμαλία
.................

"Χριστούγεννα, Χριστούγεννα ευτυχισμένα δεν γίνεται καρδούλα μου χωρίς εσένα.......!!"

Και ναι συνέχεια μα συνέχεια αυτό το σπαστικό τραγούδι ακούγονταν από κορίτσια αλλά και από αγόρια σε όλους τους χώρους του σχολείου, διάδρομο, γυμναστήριο, αίθουσες μαθήματος ακόμα και στο γραφείο από τον Κον-Ψηλέα!!!

Σήμερα τα σχολεία, επιτέλους κλείνουν για διακοπές Χριστουγέννων...όμως ακόμα δεν έχω τακτοποιήσει κάτι....

Πρέπει να ζητήσω συγγνώμη από τον Φώτη καθώς η συμπεριφορά μου απέναντι του ήταν αρκετά απότομη και άσχημη....

Έχει περάσει ήδη μιάμιση περίπου εβδομάδα και τα λόγια του αδελφού μου έρχονται συνέχεια στο μυαλό μου

παρατήρησα ότι το μετάνιωσε και θέλει να επανορθώσει.... επανορθώσει

Το ερώτημα όμως είναι θέλει ακόμα να επανορθώσει; Ή όχι;

Πρέπει να κάνω κάτι, κάτι μέσα μου λέει ότι δεν θέλω να τον χάσω και θέλω να ζήσω και άλλες στιγμές μαζί του.. μπορεί να μου έχει κάνει πολλά αλλά στο τέλος κατάφερα να περάσω όμορφα μαζί του αν και δεν του το παραδέχτηκα ποτέ....

Αμέσως έτρεξα, όσο μπορούσα δηλαδή στην κατάσταση μου, στον διάδρομο ψάχνοντας να τον βρω, να του μιλήσω, να δω τα μάτια του, να ακούσω την φωνή του.

"Μάρκο!!"του φώναξα καθώς τον είδα έξω από την τάξη. Ο Μάρκος γύρισε παραξενεμένος προς το μέρος μου λογικό αφού πρώτη φορά του μιλάω από επιλογή μου.

"Ξέρεις που είναι ο Φώτης;"τον ρώτησα λαχανιασμένη. Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα. "Τον Φώτη; Εννοείς τον κολλητό μου;"με ρώτησε με μια ψαρίσια έκφραση.

"Ναι ρε συ, θέλω να του μιλήσω"του απάντησα βάζοντας το χέρι μου στο στήθος μου για να νιώσω την καρδιά μου που χτυπούσε δυνατά από το «τρέξιμό».

"Είναι στο τέλος του διαδρόμου.... νομίζω"μου απάντησε και γω γρήγορα τον ευχαρίστησα.

Περπάτησα γρήγορα  προς το τέλος του διαδρόμου έτσι όπως μου είπε πριν λίγο ο Μάρκος, εκεί είδα τον Φώτη να κάθεται πάνω σε ένα παρατημένο θρανίο και πάνω μια ξανθιά κοπέλα με διάφανο μαύρο κολάν να κάθεται πάνω του.

Αμέσως η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά αλλά όχι από τρέξιμο ή λαχάνιασμα.

Τον έβλεπα μπροστά μου να την φιλάει με πάθος και ευχαρίστηση στην μέση του σχολικού διαδρόμου μην νοιάζοντας τι θα του έλεγαν οι καθηγητές αν τον έβλεπαν.