Everything lost [✓]

Κεφάλαιο 5

Επιτέλους ο ήχος του κουδουνιού διαπέρασε το αφτί μου..... επιτέλους σχόλασαμε!!!

"Θέλεις σήμερα το απόγευμα να πάμε βόλτα και μετά για πίτσα;"με ρώτησε η Μαρία​ καθώς έβαζε τα βιβλία της μέσα στην τσάντα της.

"Θα το ήθελα πάρα πολύ!! Αλλά δεν μπορώ γιατί έχω σήμερα ραντεβού με τον φυσιοθεραπευτή μου"της απάντησα καθώς πήγα να βάλω ένα στυλό στην κασετίνα μου αλλά μου έπεσε κάτω.

Πήγα να το πιάσω, αλλά κάποιος που φορούσε λίγο βρώμικα αθλητικά nike πάτησε το στυλό μου. Ανέβασα το κεφάλι μου και είδα ότι ήταν ο Φώτης!! Έμα ποιός άλλος;

"Συγγνώμη αλλά μου πατάς το στυλό"του είπα όσο πιο ευγενικά μπορούσα. Τότε εκείνος με κοίταξε απαξιωτικά και εμφάνισε στα χείλη του ένα αυταρεσκο χαμόγελο.

"Αχ σου πάτησα το στυλό; Σόρρυ μωρέ , μήπως έχεις πρόβλημα και μετά χέρια σου εκτός από τα πόδια σου; Αλλά ανησυχείς το πλουσιοκόριτσο η φίλη σου θα σου πάρει άλλο.... "μου είπε με έναν κοροϊδευτικό τόνο στην φωνή του και κλώτσησε τον στύλο μακριά μου.

Μετά συνέχισε χαλαρός γελώντας μαζί με το φιλαράκι του τον Μάρκο.

"Συγγνώμη Αμαλία"μου είπε η Μαρία πιάνοντας με από τον ώμο καθώς είχα σκύψει να πιάσω το στυλό"αν δεν ήμουν εγώ δεν θα στα έκαναν όλα αυτά.... καλύτερα να μην κάνεις παρέα μάζι μου για να μην σου κάνουν και χειρότερα".

"Μαρία τι λες;; Αυτό που μου έκαναν δεν ήταν τίποτα!! Σιγά απλώς κι πέταξαν το στυλό στη άλλη άκρη της αίθουσας.... Αυτό​ δεν έχει καμία σχέση το ότι κάνω παρέα μαζί σου!! Σίγουρα θα έβρισκαν μια αφορμή όπως αυτή για το περπάτημα μου.... Μαρία.. Γιατί αυτοί οι βλάκες σου συμπεριφέρονται έτσι; "

"Γιατί ποτέ δεν έμαθαν ότι έχω χάσει όλοι μου την περιουσία, αχ θα τα πάρω από την αρχή...... όλα άρχισαν πριν δύο χρόνια....την πρώτη μέρα που ήρθα εδώ....σε αυτο το καταραμένο μέρος...."

Αρχή flashback

"Μην ανησυχείς κορίτσι μου, σήμερα είναι μια νέα αρχή...αντε εμπρός πήγαινε...."μου είπε η γιαγιά μου και μου χάιδεψε τα μαλλιά μου.

"Ναι γιαγιάκα μου"της είπα και έκανα δυσταχτικά βήματα προς την είσοδο του σχολείου.

"Άντε πιο γρήγορα, κάνουν ήδη μάθημα εδώ και ένα πέντε λεπτά"με ενημέρωσε η γιαγιά μου.

"Εντάξει γιαγιά"της λεω και τις χαρίζω ένα χαμογελώ και εκείνη ανταποδίδει.

Μπορείς Μαρία... μπορείς!! Πέρασες τόσα και τόσα και τώρα κόλλας σε αυτό;; Το να περάσεις την είσοδος ενός σχολείου;;