Lübbey

Lübbey 21

Ahmet:kardeşim istersen bi duş al? dedi.

Emin kendine gelmeye çalıştı ve;

-önce bi elimi yüzümü yıkayım da.dedi

Ahmet: tamam. dedi

Emin ayağa kalktı ve kalktığı anda tökezledi düşecek gibi oldu Serdar hemen kalkıp Emin'in kolundan tuttu Emin de tamam iyiyim ben diyerek kolunu çekti ve banyoya doğru yavaş yavaş yürüdü. Niyazi de arkadasından gitmek için ayağa kalktı tam yürüyecekti

Ali: Niyazi sen dursan iyi olur ben gidiyim.dedi.

Niyazi: hocam yok ben gidiyim.dedi.

Ali:Niyazi otur dedim ben gidicem işte uzatma. dedi

Niyazi de değişik bakışlar atarak kanepeye tekrar oturdu.Emin banyota girmişti aynaya baktı yüzündeki çaresizliği,bitmişliği gördü sanki ölü bir beden de geziyormuş gibi hissediyordu ellerini yıkamak için lavoboya götürürken ellerindeki morlukları gördü ve ellerini sıktı gözlerini kapattı gözünden bir damla yaş aktı. Daha fazla uzatmadan yavaşça suyu açtı o sırada Ali gelmişti kapıyı tıklattı

Ali:Emin iyi misin oğlum yardımcı olmamı istermisin? dedi.

Emin: yok hocam yok saolun çıkıyorum birazdan.dedi.

ellerine su değdiği anda acı çektiğini belli edecek şekilde gözlerini kapatıp sıktı ağlaya ağlaya yüzünü yıkadı daha sonra havluyu alıp yüzünü sildi ve yerine koyup banyodan çıktı.içeri girdi kapıda durdu biraz herkesi süzdü uzun süredir kendini hissetmiyordu kendi bedenini,vücudunu kısaca hiçbirşeyini etrafındaki insanların bile yanında olduğundan haberi yok gibiydi derin bir nefes aldı ve;

Emin: teşekkür ederim bu zamanlarımda gerçekten yanımda olduğunuz için eğer bi hatam olduysa çok çok özür dilerim biliyosunuz ben... tam cümlesini bitirmeden Salih ayağa kalkıp oğluna sarıldı ve ağlamaya başladı. Hiçkimse iyi bir son beklemiyordu herkes Emin'e bir şey olacak kaygısıyla yardımcı oluyordu.Seyfullah Salih'i çekti ve;

-hadi oturun öyle konuşalım. dedi

Salih oturdu ama Ahmet Emin'in oturmasına izin vermeden kalkıp oda sarıldı.Emin daha çok ağlamaya başladı.

Emin: kardeşim benim bana bişey olursa yani ölürsem annem ve babam sana emanet biliyosun bunu dimi. dedi.

Ahmet:lan deme öyle bak sana hiçbişey olmayacak hiçbişey! dedi.

Emin:sanmıyorum be kardeşim. dedi gülümseyerek kanepeye oturdu.

Ali:öyle konuşma Emin senin için elimizden geleni yapıcaz bunu biliyosun demi ve iyi olucaksın.dedi.

Emin:biliyorum hocam biliyorum.dedi.