Lübbey

Lübbey 97

Feyzullah:Emin'i tamamen kurtarana kadar oda da kilitli tutalım.dedi bir an önce bu fikir herkese saçma gelmişti.

Ali: çocuğu kendi kendine ölüme terk edelik diyorsun yani kısaca.dedi

Feyzullah:hayır tabi ki ama o odayı gerekli sürelerle doldurduktan sonra bir süre kalmak belki iyi gelebilir en azından kimseye zarar gelmez. Dedi aslında süre konusunda mantıklı düşünüyor olabilirdi.

Niyazi: Emin orada tek başına günlerce kalırsa delirir bundan eminim.dedi

Feyzullah:ben daha fazla kayıp vermeden bu işi bitirmek istiyorum Selim ve Seyfullah'ı da bir şekilde bulmamız gerekiyor.dedi

Ahmet:abi iyi misin sen kayıp vermeyelim diyorsun ama Emin aklını kaybederse bu sebepten daha kötü olacak bunu da mı aklın almıyor.dedi

Feyzullah: daha iyi bir fikriniz varsa söyleyin o zaman yoksa Emin ölene kadar böyle bekleyeceğiz.dedi

Niyazi: benim aklıma bir fikir geliyor ama.. Dedi

Ali:Ne? Dedi

Niyazi:Emin'e musallat olan bu cini başka bir bedene satmak. Biliyorum kötü bir fikir ama bu türün başka şekilde gideceği yok. Çok güçlüler çok.dedi

Bu fikir ne kadar tehlikeli ve yanlış da olsa herkes Emin'in iyi olması için kabul etmeyi düşünüyordu.

Ali: e biz bu beden değiştirme isini kim üzerinde yapacağız?diye sordu

Niyazi: Eyüp veya Hatice? Ne dersiniz.

Ali: tekrardan izmir'e dönmekten bahsediyorsun yani o kadar yolu gözüm yemedi ama onlar zaten bu işle içli dışlı nasıl yapacağız.dedi

Niyazi:onları buraya çağıracağız. Abi eğer herşey düşündüğüm gibi giderse emin ol bu işi başaracağız sadece denememiz lazım ama aynı zamanda selim'i de bulmamız lazım.dedi

Ali: iyi hadi fazla oyalanmadan Selim'i ve Seyfullah'ı aramaya çıkalım döndüğümüzde onlarla iletişime geçeriz.dedi

Feyzullah bu durumdan pek memnun gözükmüyordu kendi istediği gibi gitmesini istiyordu.

Ali: ne o Feyzullah gelmiyor musun?Dedi

Feyzullah: yok ben burada Emin'in yanında kalacağım kendine geldiğinde başı boş kalmasın.dedi

Ali de fazla uzatmadı ve ;
-O zaman Ahmet de seninle kalsın yardımcı olur.dedi

Ahmet kafasıyla onayladı ve daha sonra Ali ile niyazi dışarı çıktı. Gidebileceği en ıssız bölgelere bakmaya özen gösterdiler. Boş yapıların olduğu yerlere doğru yürümeye başladılar tam bir eve yaklaştıklarında ağaçlarım olduğu yerden ağlama sesi gelmeye başladı bu çok gerçekçiydi ve hızla sese doğru gittiler.
Evet Selim'i bulmuşlardı orada yapayalnız ve korkmuş bir şekildeydi titriyordu çok bekletmeden hemen onu alıp eve doğru gittiler Seyfullah'ı unutmuşlardı..

Yaklaşık 2 saatlik bir aramadan sonra eve geldiler.

Feyzullah:neredeydi o? Dedi

Ali:ormana yakın bir yerde tesadüfen bulduk çok korkmuş. Emin de bir değişiklik varmı? Dedi

Feyzullah: hemen Selim'i bi ılık duşa falan sokun kendine gelsin. Emin tuhaf bir şekilde bıraktığımız gibi şuan da bilmiyorum ne var ama bir sorun yok diye düşünüyorum.dedi

Ali: Tamam çok geçemem yarın sabah Eyüp'e ulaşalım..