Lübbey

Lübbey 144

Emin Niyazi'nin arkasından odaya çıktı. Niyazi kendi kendine bir şeyler söyleniyordu;
-Ama buraya koydum nereye gitmiş olabilir! Dedi

Emin: ne nereye gitmiş olabilir? Ne oluyo? Dedi

Niyazi: yok bir şey tamam git burdan.dedi

Emin: nedenmiş o bir şey mi saklıyorsun bizden?dedi

Niyazi: hayır Emin saklamıyorum bir şey git dedim git işte uzatma.dedi Emin de daha fazla uzatmadan gitti ve kapıyı da sertce örttü.

Niyazi odanın birçok yerine baktı ama asla göremedi. En sonunda aklına Ali geldi. Ama ona da söylememişti yine de arayıp sormak için telefonu eline aldı.

bir süre çaldı ve..

Ali: efendim Niyazi?dedi

Niyazi: nasılsın iyi misin? Dedi

Ali: bak eğer nefretini ve sinirini benden çıkartacaksan hiç yapma ben biliyorum ne kadar sinir olduğunu.. dedi Niyazi sözünü kesti ve:
-Hayır Sana bir şey demiyorum sen zaten neler diyeceğimi bilecek kapasiteye sahipsin o yüzden gerek yok. Neyse sen benim odamdan bir şey aldın mı? Dedi

Ali: ne gibi bir şey?dedi

Niyazi: bak yalan söyleme aldıysan zaten ne olduğunu biliyorsundur.dedi

Ali: ha o mesele. Tamam aldım yalan yok hatta gitmenin sebebi de buydu.dedi

Niyazi: nerden biliyordun benim onları sakladığımı sen? Dedi

Ali: gördüm.dedi

Niyazi: napıyosun sen ya napıyosun! Dedi biraz sinirlenmişti.

Ali: senin yapacağını bildiğim için bunu engellemek istedim ama korkma bir zarar gelmesin diye yapmadım bunu. Ben halledicem.dedi ve telefonu kapattı

Niyazi: ne diyosun sen! Alo! Dedi ama o çoktan kapatmıştı.

Niyazi hemen aşağı indi ve;
- Ali abi bir şeyler yapacak ve bizim acilen onu bulmamız lazım hem de çok acil! Dedi çok endişelenmişti

Feyzullah: Ne yapacak noluyor?dedi

Niyazi: Eyüp'e büyü yapacak! Sırf bu yüzden kendini tehlikeye atmış. Bu adam neden bize sormadan hareket ediyor ya neden!dedi

Feyzullah: zaten en başından beri aklında bu ypk muydu. Bunu yapacağına şaşırmadım.dedi

Niyazi: abi şu an da zaten şaşırmanız için demedim yardım etmek için söylüyorum.dedi

Feyzullah: Niyazi eğer o yapmasa sen yapacam diye direniyordun az önce noldu şimdi! Dedi

Niyazi: ben kendimi feda edebilirdim bir başkasını değil! Dedi

Feyzullah: Ali'yi bu saatten sonra bulamayız bulsak da çoktan halletmiş olur o bundan eminim.dedi

Niyazi:Ne yapıcaz böyle boş boş bekleyecek miyiz yani bunu mu diyorsun?dedi

Feyzullah: başka bir çözümün varsa yap Niyazi zaten asla bizi dinlemiyorsun.dedi

Ahmet: Niyazi Ali abinin bir bildiği vardır bırak zararına da olsa vardır.dedi

Niyazi: of. Dedi sadece ve oturdu. Kafasında o kadar çok şey dolanıyordu ki artık kendisini bile düşünemez hale gelmişti. Ne yapacağını nasıl hareket edeceğini asla bilmiyordu. Ali'ye de çok kızgındı çünkü en çok onunla paylaşıyordu onunla halledebiliyordu. Şimdi o yoktu ve aslında her şeyden çok biraz özlem artıyordu...