Lübbey

Lübbey 115

Emin: Niyazi biraz dışarı çıkıp yürüyelim mi? artık evde durmaktan sıkıldım.dedi

Niyazi:olur hadi çıkalım.dedi ve birlikte köyde biraz dolaşmak için çıktılar hiç görmedikleri yerlere doğru gidiyorlardı. Muhtarlığın olduğu yere, meydan kısmına,derneklerin olduğu yerlere.. hatta orada ki insanlarla tanışıp sohbet bile ediyorlardı. uzun bir süre güzelce vakit geçirmişlerdi oturdukları yerde herhangi bir adam durduk yere gelip onlarla sohbe etmeye başladı. bozuntuya vermediler çünkü kötü olduğunu düşünmediler.

Adam:siz nerden geldiniz çocuklar?diye sordu

Niyazi:İzmir'den abi ordan geldik. dedi

Adam: güzel yer orası neresindensiniz bakalım?dedi bu sefer Emin cevap ver;

-Ödemiş,Lübbey.dedi adam garipsedi tuhaf tuhaf baktı ve duraksadı.

Adam:niye geldiniz peki kime geldiniz?dedi endişelenmişti Niyazi ve Emin durumu çakmıştı ama anlamamış gibi konuşmaya devam ediyordu.

Niyazi:Feyzullah abiye geldik. ne oldu abi bir sorun mu var her şeyi soruyorsun merakla?dedi

Adam: yok oğlum sadece merak ediyorum yani bir şey yok.dedi ve yanlarından kalkıp başka bir adamın yanına geçip bir şeyler fısıldamaya başladı. Niyazi bunu fark etti ve adam dönüp;
-abi sorunun ne arkamızdan ne konuşuyorsunuz açık açık söyle gel!diye yükseldi bir an da

Emin sessiz bir şekilde;

-herkesin içinde bağırma bari Niyazi.dedi Niyazi duymamazlıktan geldi herkes ona bakıyordu ne olduğunu anlamak için.

Adam mal mal suratına bakıyordu kaldı öylece. Niyazi yavaşca 1-2 adım attı ve;

-evet abi dinliyorum.dedi sandalye çekip önüne oturdu daha adam cevap vermeden;

-Lübbey'den geldik ne olmuş köyün hikayesini mi hatırladın. ya da bizi ne sanıyorsun acaba. Dur ben sana cevap vereyim, cin değiliz kötü bir niyetimiz desen hiç yok senden temiz olduğumuza yemin edebilirim. Niyazi konuşurken orada ki insanlar şaşkınlıkla dinliyordu.

-arkamızdan ne konuşuyorsun daha bizi göreli 5 dakika olmadı bu hak sana nerden geliyor?dedi

Adam: be... ben.. dedi çok korkmuş gözüküyordu ama ortada onu korkutacak bir şey yoktu Emin çok şaşırdı adamın böyle tepki vermesine.

Niyazi:ne sen abi ne! şu iğrenç ön yargılarınızdan nefret ediyorum siz ve sizin gibi insanların.dedi ve Emin'le birlikte kapıya doğru yöneldiler tam o sırada;

Adam:dur!diye bağırdı

Niyazi olduğu yerde durdu arkası dönük bir şekilde

Adam: ben özür dilerim korktum sadece. dedi Emin ve orada ki herkes çok fazlasıyla şaşırmıştı bu duruma

Niyazi:neyden?dedi

Adam: ben zamanında o köyde bulundum ve hiç güzel şeyler yaşamadım. uzun süre sonra tekrar oranın adını duymak beni endişelendirdi. çünkü oranın laneti orada kalanı da oradan gideni de etkiledi anlıyor musun şimdi!dedi

Niyazi:abi sen iyi misin? bunun için kalkıp arkamızdan konuşmak için gitmene gerek yok çok şükür içimiz dışımız bir gelip insanları korkutacak değiliz.dedi ve daha fazla dinlemeden çıktılar.

Emin:adam çok garipti gerçekten.dedi

Niyazi:ben de fark ettim ama dur bakalım çıkar kokusu bir kaç kez daha gelirsek ben anlarım ya da kendisi söylemek zorunda kalır.dedi