Lübbey

Lübbey 141

Salih: haklısın dediklerinde ama bu kadar uzaması gerekmezdi.dedi

Ali:Salih her şey istediğimiz gibi gitseydi zaten burda olmazdık şu an da. dimi? o yüzden lütfen üstüme gelme. ben bi duş almaya gidiyorum kendime geleyim.dedi ve banyoya çıktı.

-

Eyüp gitmeden önce İsmail'in yanına uğradı..

İsmail:ne oldu hayırdır nede geldin?diye sordu

Eyüp: o kağıdı sen mi verdin Ali'ye?dedi

İsmail:ne kağıdından bahsediyorsun? sabah sabah sıkıntın ne Eyüp?dedi

Eyüp:dün seni eve bırakırken Ali'ye bir şey verdin gördüm. sakın yalan söyleme!dedi

İsmail:verdim evet ne olmuş? ne yapacaksın.dedi

Eyüp: bak seni öldürürüm! benim işime karışmak senin ne haddine!diye bağırdı İsmail sinirlendi iyice yaklaştı ve burun buruna geldiler

İsmail:ben o çocuğa zarar gelmesin diye kendi annesini öldürdüm onu yapmışken sana izin mi verecektim lan şerefsiz!dedi

Eyüp:benimle doğru konuş!dedi

İsmail: ne yapıcan cinlerini üstüme mi salacaksın? hadi durma zaten sen kendine güvenen biri değilsin hep bu arkanda ki kötülüğe güveniyorsun ama şunu unutma ki bir gün o en güvendiklerin sana zarar verecek. hadi git şimdi! dedi ve sertçe kapıyı yüzüne kapattı

nerdeyse herkes Eyüp'ten nefret etme derecesine gelmişti biraz durup kendini sorguladı ama haksız da olsa bu olanlar ve ona karşı tavırlar onu kızdırmıştı. ''bu burada,böyle bitmeyecek''dedi içinden.

-

Salih:artık İzmir'e dönmeyecek miyiz?dedi

Feyzullah: orada durumlar nasıl bilmiyoruz yani açıkcası ben kendi adıma konuşayım da hiç güvenmiyorum. Emin'in başına burda bile neler geldi şimdi tekrar dönerse olacaklar beni korkutuyor.dedi

Salih:aslında köy de çok bir şey olduğunu söyleyemem yani çok sessiz ve sakin bu sıralar ama tabi ne olacağını bilmiyoruz da. Emin sen dönmek ister misin?dedi

Emin:bilmiyorum baba her şeyden önce o anılara dönmek istemiyorum ama bir yandan da gönlüm gitme taraftarı.dedi

Ahmet: o zaman şöyle yapalım 1-2 günlüğüne gidelim eğer kötü hissedersen geri döneriz yani tabi çok istiyorsan böyle olabilir.dedi

Emin:evet o şekilde olabilir biraz merak da ediyorum nelerin değiştiğini.dedi

Niyazi:nedense gitmememiz gerektiğini düşünüyorum sanki bizi bekleyen bir şey var gibi orda.dedi

Ahmet:sen öyle diyorsan bunun altından kesin bir şey çıkacaktır. şu an hepimiz her konu da bir çıkmaz a girdik ve asla doğru karar veremiyoruz.dedi

Emin:ben de beni bekleyen biri olduğunu düşünüyorum aslında eğer gidersek öğrenebiliriz bunu. artık ne olursa olsun rahat rahat hareket etmek istiyorum ben. gidelim ve görelim ne olacaksa olsun.dedi

Salih:oğlum saçmalama neyle karşılaşıcağımızı bile bilmiyoruz ne demek ne olacaksa olsun sen kendini düşünmüyorsun ama biz seni düşünüyoruz!dedi biraz sinirlenmişti

Emin:aman be baba tamam zaten hepimiz bir gün öleceğiz buna biz karar veremeyiz. o yüzden gitmemiz de bir sakınca yok.dedi ama bunları söyleyen sanki Emin değil de bir başkası gibiydi..

Salih:bir daha böyle konuşursan sana hiçbir zaman atmadığım tokadı atarım o zaman görürsün işte.dedi

Emin gözlerini devirdi ve değişik hareketler,konuşmalar sergiliyordu. Niyazi biraz fark etti bunu ve Emin'i incelemeye başladı gün boyu onu izleyecekti. sanki bir şeyler yeniden hareketlenmiş gibi hissediyordu..