Lübbey

Lübbey 73

Emin nefes nefese kaldı hemen ona su getirdiler ama gerçekten kalbi çok hızlı atıyordu 3 saat boyunca koşmuşcasına yorgun gözüküyordu,sürekli terliyordu
Serdar:yatıralım bi kendine gelsin.dedi

Feyzullah:hayır hayır yatırmayın sakın ayakta kalsın yatarsa kendini daha çok kaybeder olmaz.dedi

Ali: Feyzullah haklı etrafını da daraltmayın.dedi

Feyzullah:kendine getirmemiz lazım yardımcı olun bu kadar çabuk harekete geçebiliceklerini düşünmemiştim.dedi

Seyfullah:biz elimizden geleni yapmaya çalışıyoruz şuan.dedi

Feyzullah:daha fazlasını yapın ozaman!dedi ufak bi tartışma oluştu aralarında ama onlar da biliyordu ki böyle bi durum da olmaması gereken bi hareketti kimse uzatmadı herkes Emin'e yardımcı olmaya çalıştı. Emin sürekli terliyordu gözlerini açamıyordu neredeyse sürekli düşücek gibi oluyordu ama buna izin vermediler.bezle yüzünü sildiler kendine gelmesi için de dualar okudular çok geç de olsa kendine gelmiş sayılırdı.

Emin:tamam biraz iyiyim beni bırakın.dedi sakin bi şekilde Niyazi yanına oturdu;
-kardeşim yat dinlen istersen bak kötü bi gece oldu yine.dedi

Emin:yalnız kalmaktan korkuyorum.gözlerimi kapatmaktan,karanlıktan korkuyorum artık çünkü her fırsatta bi şekilde canımı yakıyolar anla beni lütfen.dedi

Niyazi:biliyorum tabi ki ve seni anlıyorum bundan hiç şüpen olmasın bak sakın seni anlamadığımızı düşünme özellikle benim her daim yanındayım bunu asla unutma seni yalnız bırakmam karanlıkta da bırakmam.dedi duygusal anlar yaşanmıştı Emin'in birden öyle söylemesi herkesi üzmüştü.

Feyzullah:evet oğlum sakın korkma bak burda güvendesin acı çeksende acına ortak olucaz neler olup bittiğini anlayabiliyoruz.dedi

Emin:teşekkür ederim abi ama sürekli bunlar yaşandığında hep bi huzursuzluk oluyo günlerce sürüyo eğlenemiyorum bugünün acısı beni aylarca süründürüyo.dedi

Feyzullah:işte bu yüzden yanındayız be oğlum sana iyi gelmeye çalışıyoruz senin iyi olman için burdayız.dedi

Emin:ama ben iyi olabileceğime inanmıyorum her an ölecekmiş gibi yaşıyorum bu o kadar kötü ki.dedi

Ahmet:bak böyle konuşma dayak istiyosun şuan ölmiceksin olum!sen ölürsen biz nasıl yaşarız bi düşün.dedi

Emin:öyle söyleme Ahmet bu acının tarifi yok bedenim sanki bana ait değil baksana size olanlara,bana olanlara..dedi

Ahmet:ya ne olursa olsun bize birimiz kötü olsa bile diğerimiz senin yanında olucak sonucunda kime ne olucağını bilmeden girdik bu savaşa.dedi

Niyazi:aynen öyle Emin her seferinde kendini suçlama bu durumdan şikayetçi olsak biz bulaşmayız bile ama o kadar şerefsiz değiliz bunu sok kafana gerekirse senin için aylarca uyumayız da yanında oluruz.dedi

Emin:gelin buraya lan.dedi ve hepsine sarıldı çok duygulanmıştı bu durumunda bile ne olursa olsun onu terk etmeyecek insanların olduğunu bilmek onu güvende hissettiriyordu.ailesinden haftalarda veya aylarca uzaktaydı ama onlarla kalmak yerine arkadaşlarının yanında kalmayı tercih ediyordu ona ailesinden daha yakında insanlar vardı kendini bu yüzden çok şanslı hissediyordu.

Ali:güzel konuşmalarınızı bölmek istemem ama siz daha yatmazsınız galiba biz yatıcaz.dedi

Emin:tamam abi yatın siz biz otururuz bence.dedi