Lübbey

Lübbey 45

Ali: bi yardım isticez diyebilirim ve bir çay alsam güzel olur.dedİ.adam Niyazi'ye döndü ve '' sen ne alırsın." Dedi.

Niyazi: sağol abi ben almayım.dedi.Muhtar yardımıcısı olan çocuktan (yardımcısı da 14-15 yaşlarında bir erkek çocuk) 2 çay istedi.

Ali: evet muhtar önce bi adını öğrensem sen yenisin galiba ediyorum ben uzun süredir buralardayım en son Mahmut abi vardı buralara o bakardı valla adam çok da güzel bakardı niye gitti birden bire anlamadım.dedi

Muhtar:evet evet yeniyim Mahmut abinizi de bilmiyorum açıkcası (bunu söylerken çok itici bir yüz ifadesine sahipti) işte artık ben varım! neyse adım da Eyüp.dedi

Ali: memnun oldum bende Ali.dedi

Niyazi: bende Niyazi.dedi el sıkıştılar.

Muhtar: biliyorum.dedi

Niyazi adamın elini bırakmada kaşlarını çattı '' neyi '' dedi ve daha çok sıkıyordu en başından beri ona sinir olmuştu zaten.adam kaldı belki canı acıyordu bişey diyemedi ama çok değiişik bir adamdı.

Muhtar: ben ben yani ... " Ali tamam artık"dedi Niyazi hala sinirli bir şekilde elini çekti.

çocuk 2 çay getirmişti ve birini Ali'nin önüne diğerini muhtarın önüne koyup köşede beklemeye devam etti. Çocuk kafasını eğmiş mutsuz bir şekilde duruyordu ne yaparsa yapsın hep mutsuz gözüküyordu Niyazi o çocuğa kafayı takmış dı ama önce muhtarla olan işlerini halletmeleri bekliyordu.

Ali söze girdi

-evet muhtar burda bir tane boş eve yerleşmemiz lazım.dedi

Muhtarın canı acımıştı elini tutuyordu.

-neden? dedi

Niyazi: bundan sanane sana bir soru sorduk cevapla

Muhtar:bu genç adam niye bu kadar sinirli böyle.dedi

Ali:haklı o genç adam sana bir soru sordum cevapla.dedi

Muhtar:tamam sakin olun ya bıraksalar öldüreceksiniz beni.dedi

Niyazi:kim bıraksa yani? biizi tutanmı var istesem yine öldürürüm sen merak etme.dedi

Muhtar sessiz bir şekilde bir şey söyledi ama anlaşılmadı.daha sonra konuyu değiştirdi ve:

-evet köyün aşağısında boş evler dolu.dedi

Ali:hangi evler numaralarını söyle sen bana ben biliyorum çoğunu.dedi

Muhtar:13 numara boş mesela sonra 4,9,17,666 bunlar aklıma gelenler.13 numaralı ev çok temiz ve güzeldir bence oraya geçebilirsiniz.dedi

Ali:sen dalgamı geçiyosun kardeşim ya.dedi

Muhtar:hayır olanları söylüyorum işte istediniz söyledim.dedi

Ali:tamam Eyüp kardeş biz kafamıza göre bir yer ayarlarız orayaı sana söyleriz.dedi

Muhtar:ama öyle olma...

Niyazi:olur olur çok güzel olur hemde.dedi

Muhtar sadece ''tamam o zaman''dedi.

Ali ve Niyazi kalktı Ali çıktı Niyazi tam kapıdan çıkacakken o çocuk aklına geldi ve

-sen bi gelebilirmiisin.dedi

çocuk:ben mi abi?dedi.

Niyazi:evet sen.dedi

Muhtar korkmuş gibi bakıyordu.ama bişey diyemedi.

Niyazi çocukla dışarı çıktı ve bir köşede ona sorular sordu.

-sen bu adamın yanında niye duruyosun yani bu adam senin neyin oluyo.dedi

Çocuk:abi cevap veremem olmaz.dedİ Ali de yanlarındaydı ve

-niye cevap veremiyosun oğlum?dedi

Çocuk:çünkü olmaz abi kimseyle konuşmamı istemiyo konuşursam beni öldürür.dedi

Niyazi:şimdi anlaşıldı tamam. sen ne zamandır bunun yanındasın.dedi

çocuk:galiba küçüklüğümden beri abi.dedi

Niyazi:onun yanındaken sana ne yapıyo bu.dedi

Çocuk:beni pis işlerine alet ediyo abi.dedi çocuk korkmuştu titriyordu.

Ali: yavrum sakin ol bak biz sana her türlü yardım ederiz. korkma belki de bu köyde güvenebileceğin tek insanlar biziz.dedi

çocuk: ama sizle gelirsem ya o beni döverse.dedi

Niyazi: korkma kardeşim sana bişey yaparsa ilk ben onu döverim.dedi ve arabaya doğru gittiler muhtar gittiğini gördü

-nereye götürüyosunuz onu! diye bağırdı.

Ali: evleri göstericek merak etme aldığımız gibi bırakıcaz.dedi

Muhtar sinirlenmişti ama birşey söylemedi.

arabaya bindiler ve eve doğru gitmeye başladılar.