Min Yoongi inaczej Suga ma nie małe problemy prawem, przez co trafia do szpitala odwykowego. Poznaje tam młodszą o pięć lat Jooyeon, która chce mu pomóc.
Czy Suga wyjdzie z nałogu i odnajdzie szczęście, czy popadnie w nim bardziej?
Sam się prz...
Na początku, chciałabym zaprosić was, do czytania mojego nowego opowiadania, które piszę wraz z AkookieM . Na moim profilu pojawiły się już zwiastuny, a za niedługo pojawi się i pierwszy rozdział. Proszę o duuuużo miłości dla tego ff ♥
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
A teraz rozdział~
-Już jestem! - zawołałam, kiedy weszłam do domu.
Odpowiedziała mi głucha cisza. Usłyszałam cichą rozmową dobiegającą z kuchni, więc udałam się w tamtą stronę. Weszłam do pomieszczenia, gdzie zobaczyłam Sugę z jakąś dziewczyną. Miała długie ciemnobrązowe włosy. Ubrana była w jasną, delikatną koszulkę ze wzorkiem w listki, a do tego ciemnoszare jeansy. Stali do mnie tyłem - przodem do blatu i coś przygotowywali.
-Ekhem - odchrząknęłam, na co od razu się do mnie odwrócili.
-O Joo, już jesteś - powiedział blondyn i do mnie podszedł. Lekko się do mnie nachylił i pocałował mnie w policzek na przywitanie.
-Kto to jest? - zapytałam cicho.
-Ach, no tak. Joo to jest moja przyjaciółka Tzuyu. Tzuyu to jest moja dziewczyna Joo.
-Miło mi cię poznać - brunetka uśmiechnęła się i wyciągnęła w moją stronę rękę.
-Mi również - odpowiedziałam ze sztucznym uśmiechem, ściskając jej rękę.
-Właśnie robiliśmy obiad - odezwał się Suga - Chciałem ci zrobić niespodziankę, ale przyszłaś wcześniej niż się spodziewałem - podrapał się nerwowo po głowie.
-Nie jestem głodna - oznajmiłam - Pójdę się położyć, nie czuję się najlepiej - burknęłam i wyszłam z pomieszczenia, kierując się na piętro.
-Joo - usłyszałam za plecami. Odwróciłam się i napotkałam wzrok chłopaka - Nie bądź zazdrosna, ani się nie obrażaj. Tzuyu to tylko przyjaciółka, znamy się od dawna...
-Nie jestem zazdrosna - uśmiechnęłam się sztucznie - Po prostu źle się czuję i chcę odpocząć - mruknęłam.
-Co ci jest? - zapytał zmartwiony.
-Trochę mi niedobrze - odparłam - Jak odpocznę, to na pewno mi się polepszy...
-To idź wypocznij. Gdybyś czegoś potrzebowała, to będziemy na dole - pocałował mnie przeciągle w czoło i wrócił do kuchni, a ja pokierowałam się do naszego pokoju.
