"Doei aba ik ga naar school" riep ik en stapte op m'n fiets. Ik genoot van de omgeving om me heen en zo fietste ik over de straten van Amsterdam. Ik kwam aan en nam plaats in het klaslokaal. De vakantie is net voorbij, iedereen heeft een kleurtje en geweldige verhalen over hun vakantie. Selma nam naast mij plaats en begon te vertellen over haar 'awesome' vakantie in Tanger. Over de ongelofelijk knappe jongens, wat ze allemaal heeft meegemaakt en over hoe bruin ze wel niet is geworden. Selma is dit jaar met haar vriendinnen naar Marokko geweest, ze heeft me gesmeekt om mee te gaan. Natuurlijk heb ik geweigerd, ik val te ver buiten hun groep. Het zou me wel geweldig lijken, elke dag naar het strand, om half 11 over de boulevard van Tanger te lopen en leuke jongens te leren kennen. Kortom een vakantie die ik hoor te hebben als 18 jarige. Ik heb al 4 jaar de grond van Marokko niet mogen betreden, god mag weten waarom. De schooldag zat erop en Selma stapte op haar glimmende Vespa. "Een lift nodig?" "Nee schat ga jij maar lekker naar huis, rij voorzichtig!" Lachend reed ze weg. Selma was een leuke dame, lief, spontaan, slim en ook nog eens ongelofelijk knap. De mannen vochten letterlijk voor haar. Ik gun haar alles in de wereld, nooit dat ik haar geluk zou afnemen. Ik was de tijd uit het oog verloren en verwachte een golf van belletjes van mijn ouders. Thuis trok ik m'n hoofddoek van me hoofd af en liep naar mijn kamer. Het verbaasde me dat er niemand thuis was. Ik sloeg mijn boeken open en begon met studeren, ik werd verstoord door m'n telefoon.
-We zijn in Antwerpen je tante is ziek, we blijven 2 weken weg-
Ik liep naar de woonkamer en keek film na film, op de bank viel ik in slaap en zo volgde er weer een dood normale dag. Ik vertelde Selma dat m'n ouders voor een tijdje weg waren. "Laten we bij jou thuis een chill avond hebben, allebei hebben we dit nodig.
JE LEEST
Machakil.. (voltooid)
RomanceIk heb geen controle meer over mijn leven, alles heeft in zo een korte periode een andere wending genomen. Mensen die komen en gaan, problemen die maar binnen blijven stromen en de vele schuldgevoelens die mijn hele geest overnemen. Het doet zo onge...