Machakil.. (voltooid)

Deel 54

Ze zaten in de auto onderweg naar Andi toe. "Wat doen we op zo een terrein?" Vroeg ze hem. "Heeft Nassira u niets verteld? Andi zit vast." Het hart van Rhimo miste een slag. "Vast?" "Mhm." Judensio parkeerde en opende het portier aan de andere kant. Het is en blijft natuurlijk een gentleman. Hij rilde zijn neefje voorzichtig op van zijn plek en ze liepen zo met z'n drieën naar binnen. "Geef hem maar hier." Ze nam het kindje van hem over en ze liepen snelde controle voorbij, ze lieten hun spullen achter en werden al snel met mekaar geconfronteerd. Vragen keek Andi zijn broer aan. "Dit ie je schoonmoeder." Zei hij met rood gekleurde wangen, gij krabde zich op zijn achterhoofd en liep snel de kamer uit. Andi zette zich schrap voor wat er nu zou komen. Hij heeft precies hetzelfde meegemaakt met zijn zusje, zijn moeder heeft de jongen die verantwoordelijk waad voor het zwanger maken van haar dochter aangevallen. Tuurlijk heeft hij niks terug gedaan, ze heeft hem vele stoten gegeven totdat Andi en zijn broer haar met moeite van hem af kregen. De twee broers hebben ervoor gezorgd dat hij de stad niet meer in kan komen, zodra hij in de buurt van hun te zien is worden ze meteen ingelicht door een paar vrienden. Hij ziet het kind niet, hij wou het niet. Hoe graag Chayra zijn zusje het ook wou hij weigerde met heel zijn hart en ziel. Misschien later, misschien nooit. Door de jaren heen heeft Andi zijn nichtje zien opgroeien, ze wonen nog steeds thuis en soms komt ze met opgezwolle roden ogen thuis. "Waarom komt mijn vader mij niet ophalen." Zegt ze dan elke keer met over mekaar geslagen armen. Haar twee ooms verwennen haar erg, ze is zo geliefd bij de hele familie, ze willen er altijd voor haar zijn en ze zal ze vaak genoeg nodig hebben.
"Als iemand je verdrietig maakt meteen naar oompje komen he." Zeggen ze haar alrijd. En door deze situatie heeft hij geleerd wat er ook gebeurd nooit maar dan ook nooit zijn kind in de steek te laten.
Zonder wat te zeggen overhandigde ze hem zijn kind. "Hij is mooi he." "Dat is hij zeker, zit dat in de familie?" Hij week zijn blik van Ismael af en keek haar ongemakkelijk aan. "Het spijt me echt, echt ik heb er ongelofellijk veel spijt van. Als u mij niet meer wil zien is dat geen probleem maar ik zal mijn kind niet in de steek laten. Sorry voor als u het er niet mee eens bent maar het is en blijft mijn kind en ik zal er altijd voor hem zijn." Geschrokken keek Rhimo haar schoonzoon aan. "Ik, mijn kleinkind bij zijn vader weghalen." Zei ze ongelovig. Beide hadden ze wat anders van mekaar verwacht. Andi was een lieve begripvolle jongen man iets wat Rhimo nooit had verwacht. Ze hebben bij gepraat en Andi zou niet alleen zijn kind willen blijven zien maar ook Nassira. "Je kan altijd bij ons thuis komen he Andi." "Dankjewel, ik zal zeker langs komen." "Ik heb alleen nog een vraag." Vraag maar raak." "Waarom zit je hier? Je lijkt zo een goeie man wat heb je gedaan dat je hier zit?" Andi zuchtte diep, hij had deze vraag al zien aankomen maar had m liever ontweken. Andi moest even de tijd nemen om al zijn moed bij mekaar te rapen, hij was er niet klaar voor om deze vraag te beantwoorden. Hij had ongelofelijk veel spijt van zijn daden, hij weet zeker dat zijn schoonmoeder nu ook een hele andere kijk over hem zal hebben. Rhimo zag dat hij het er moeilijk mee had, ze wou hem niet dwingen maar ze moet echt weten wat er is gebeurt. Ze wil haar geliefden niet in gevaar brengen. Ook Rhimo weet dat alles nu anders zou worden, hij zit niet voor niks hier.
"Ik heb mijn ex ontvoerd."