Machakil.. (voltooid)

Deel 19

"Handelt Hamza in vrouwen?" Vroeg ik gekwetst. "Ja dat doet hij, al een hele tijd lang. Hij verdient zijn brood daarmee en dan durft hij mijn zusje daarin mee te slepen." "Hoe weten jullie dit?" "Hij heeft ons gevraagd om bij hem aan te sluiten." Ik stond weer op en liep naar boven, naar de kamer van Romaissa. Ze zag me huilen en wou meteen naar beneden stormen om de jongens er flink van langs te geven. "Hamza gebruikt vrouwen, hij handelt in vrouwen!!" Geschrokken keek ze me aan. De jongen waar ik zo goed mee was doet onschuldige vrouwen afgrijselijke dingen aan. Hoe durft hij dat te doen. En op dat moment voelde ik mijn telefoon trillen en mijn Bh, ik bekeek wie het was en gooide de telefoon meteen op bed. "Hij is het! Het is Hamza." Meteen nam ze op en begon hard te schreeuwen. "Hoe durf je haar nog te bellen, wat was je van plan te doen? He, he? Nou vriend ik kan je verzekeren dat als je haar wat aan probeert te doen je hier niet levend uit gaat komen." En ze hing op. De hele avond hebben we op de bank gezeten, in stilte, niemand die een woord durfde uit te spreken ze weten hoe gekwetst ik ben. Stiekem heb ik altijd al wat gevoeld voor Hamza, hij was altijd al lief tegen me geweest. In mijn achterhoofd heb ik het altijd bewaard en aan enkel Romaissa verteld. Aan het einde van de avond ging de bel en Youssef stond op om open te doen. Zonder een woord te zeggen deed hij de deur weer dicht. "Wie was dat?" Vroegen ik en Romaissa zachtjes. "Niemand." Zei hij nors. En weer ging de bel. "Nou blijkbaar is het wel 'iemand'." en met rollende ogen liep ik naar de voordeur. Tot mijn grote verbazing stond Hamza daar, met zijn warrige haren en zijn pyjama aan. "Hoe durf je jezelf hier nog te vertonen?" "Het is niet wat je denkt. Ik wou jou nooit wat aandoen, dat weet je dondersgoed. Ik kon niet slapen zonder jou te vertellen hoe het echt zit." Diep van binnen deed zijn verschijning wel wat met me, hoe diep ik het ook wegstopte, hoe erg ik het gevoel ook wou negeren, het komt steeds terug dit kan niet niks zijn. "Nassira, je kan er niet omheen dat wij het goed met mekaar konden vinden, je was leuk, lief en grappig. Ik had door dat je me een hele tijd aan het ontlopen was en ik weet heel goed waarom.
Je bent zo een goed meisje en ik was blij dat je met Selma optrok. De dag dat je zo boos was op Selma kwam ik er pas achter dat ik je ongelofelijk veel heb gemist. Jou hele aanwezigheid, jou gezelligheid alles aan jou heb ik gemist. Ik kwam erachter dat ik je wel degelijk meer dan alleen een goeie vriendin zag. Wanneer jij er was werd ik blij, als ik aan je denk word ik blij, wanneer ik dat prachtige gezichtje van jou zie word ik blij." En hij ging met zijn duim over m'n wang heen. Elk woord dat hij uitsprak klonk zo oprecht, zo gemeend en aan de emoties op zijn gezicht leek het allemaal een bevestiging te geven dat hij geen spelletje speelde.
"Nassira, ik hou van je."