Machakil.. (voltooid)

Deel 10

Er werd hard op de deur geklopt. Ik deed m'n huisjurk aan en maakte de deur open. "Nou jij hebt ook geen geduld zeg." En liep zonder te zien wie het was weer naar bed. "So zusje je bent altijd al zo een slaapkop geweest." Geïrriteerd keek ik op. "Wat doe jij hier?" ik ging weer liggen en wachtte op een antwoord. "Ik kom sorry zeggen, ik heb je vals beschuldigd en je in de steek gelaten. Maar er is een reden achter mijn hele bezoek, er is een reden waarom ik ben weggestuurd."
"Ik weet dat je niet leuk gaat vinden, maar wat gebeurd is is gebeurd." Hij hield even een pauze en kwam op het puntje van het bed zitten.
"Je kent Souhaila nog neem ik aan." Er vormde zich een brok in mijn keel. Hij keek naar het nachtkastje waar de familiefoto van ons op stond. "Die zomer is  er wat voorgevallen tussen Souhaila en ik. We hebben veel tijd samen doorgebracht en er ontstond wat tussen ons." "Tussen jou en Souhaila? Souhaila ons nichtje?" Ik keek hem serieus maar ook vragend aan. "Luister dan even naar wat ik te vertellen heb. Zij heeft mij verleid, ik weet dat ik ook fout zit maar ik was jong en kon niet nadenken. Ik ging er te snel in mee en heb spijt. De ruzie tussen haar en Hafid is door mij gekomen." "Maar wat heb jij dan te maken met haar dood?" "Toen Hafid erachter kwam heeft hij haar van de sta7 gegooid." Me mond viel open. "Hier moet je geen grapjes over maken Nasr!" "Sorry, sorry. Je weet hoe Souhaila was. Ze houdt niet van dingen achterhouden. Ze zat met Hafid in de auto toen ze het hem vertelde. Hij raakte van streek en zo zijn ze in dat ongeluk beland. Hij raakte de controle over het stuur kwijt. En verder weet je het wel." Spijtig keek ik hem aan. "Het is niet allemaal jou schuld. Je hebt er wel een rol ingespeeld maar jij hebt haar niet haar dood ingedreven." Zijn ogen werden glazig en hij wreef over m'n been heen. "Ik heb je gemist zusje." Hij gaf me z'n nummer en nam afscheid.
In de avond kreeg ik weer een belletje op m'n werktelefoon. "Binnen een uurtje komt er een man langs van 52, maak je snel klaar."
"52? Als in 52 jaar?" "Ja." Opde achtergrond hoorde ik iemand 'Samir' roepen en hij hing op.
Ongeduldig wachtte ik de hele avond, hij kwam zeker een uur te laat. Ik schrok door zijn verschijning, het was een oude man, grijs haar, gerimpeld en met een net pak aan. Kortom een oude viezerik. Hij liep naar binnen en wou meteen naar binnen. Toen hij m'n rokje omhoog wou doen hield ik m tegen. "Wacht." Ik doe alles om dat ene moment te vermijden. Ik zette de muziek aan en begon te dansen, eerst wat stijfjes maar ik zag aan zijn reactie dat hij tevreden was. Na een tijdje zag ik dag hij opgewonden werd. Shit nu heb ik nog een groter probleem. Hij trok me op z'n schoot, ik stribbelde tegen maar niks hielp. Tot ik een harde kreet gaf. Ik greep naar mijn telefoon en rende de badkamer in. Maar net voor ik de deur dicht kon doen werd ik aan me haar naar achteren getrokken. Ik schreeuwde het uit. Hij gaf me een stomp in m'n buik, in verging van de pijn maar moest wat doen om hier ooit ongedeerd weg te komen, ik trapte in z'n ballen en deed de deur van de badkamer op slot. Hard genoeg heb ik niet getrapt, na een minuut of 2 staat hij weer op en breekt de deur open. En toen viel een propje in de hoek van de badkamer me op, met het nummer van Youssef. Het leek of de hemel voor me openging en ik toetste het nummer in. Hij ging over en over, het keek wel jaren te duren maar hij liet me niet in de steek, hij nam op. ""Met wie spreek ik?" Huilend antwoordde ik. "Je moet me komen helpen!" "Nassira?!" Op de achtergrond hoorde ik dat hij van alles omgooide en uiteindelijk sleutels in z'n handen had. "Kom alsjeblieft naar het Hotel. Ik ga zo verkracht worden." "Ben-" en op dat moment viel m'n telefoon uit. En toen, precies toen trapte die smeerlap de deur in. Hij trok me naar zich toe en kleedde me langzaam uit kledingstuk na kledingstuk gooide hij door de kamer heen...