Machakil.. (voltooid)

Deel 16

De volgende dag werd ik wakker gemaakt door Romaissa die me vertelde dat Hamza me over een uurtje of 2 zal komen ophalen. "Het is ochtend wat komt hij me zo vroeg ophalen?" "Schat het is al 3uur." "En mevrouwtje komt me nu pas wakker maken." Ik sprong op en liep richting de badkamer. Tot ik zwaar gekibbel hoorde in de woonkamer, het waren de stemmen van Romaissa en Nasr. "Het is niet mijn fout!" "Dat is het wel jij bent zomaar weggegaan." "Jij bent gewoon niet verantwoordelijk." Ik liep ongezien naar binnen om te kijken waar die twee het over hadden. "Waarom kan je niet gewoon op die broodjes letten." "Ik werd gebeld en waar was jij dan." "Ergens." Ze draaide zich om met haar armen om elkaar heen geslagen,Nasr zette de zwarte broodjes op tafel en gaf Romaissa een scheve blik. Die twee zijn vanaf jongs af aan alleen maar aan het ruziën, het is een paar keer zelfs zo ver gegaan dat het tot een gevecht uitliep. De hele school stond in een kring om hun heen tot dat Youssef en een leerkracht aan kwamen lopen. Ze werden uit elkaar gehaald wat niet makkelijk ging, zelfs niet voor Youssef en de docent. Ze werden voor 3 dagen geschorst en hebben er flink wat blauwen plekken aan over gehouden. Weken hebben ze niet gesproken, waar de ruzie over ging wisten ze zelf ook niet meer. Het enige wat ik en Youssef deden was lachen, ze heb en een paar jaar leeftijdsverschil en toch waren ze niet bang om hun handen te gebruiken.
Even later waren we in stilte aan het ontbijten aan de eettafel tot dat ze weer begonnen. "Hou je voeten bij je!" "Waar heb jij het over jij raakt mij aan." "Ga je ook nog eens beginnen met liegen." "Laten we wat afspreken." Zei Romaissa en ze brachten hun hoofden wat dichter bij elkaar. "Praat nooit meer tegen me." En ze gaf hem een volle klap in z'n gezicht. Ik kreeg geen adem meer van het lachen en samen keken Youssef en ik toe hoe Nasr achter haar aan rende. Ze waren klaar met het kat en muis spel en namen afscheid van ons om naar het werk te gaan. Maar voordat Nasr de deur uitliep moest hij Romaissa nog terug pakken. Ze stond op haar telefoon te typen, hij pakte een dikke tijdschrift en rolde hem op. Zachtjes liep hij steeds een stukje dichterbij tot hij precies achter haar stond, hij tikte haar op der schouder en toen ze zich omdraaide gaf hij haar met tijdschrift een harde klap haar wang. Met een rood gezicht rende ze achter hem aan maar ze was te laat. Nasr stapte net in de auto en Youssef reed meteen weg. Ze schreeuwde nog wat naar hem en liep weer naar binnen waar ze mij lachend op de grond aantrof. "Kom je moet je snel klaarmaken." Zei ze nors. Ik liep naar boven en trok het jurkje aan en Romaissa maakte deed m'n haar. "Je ziet er geweldig uit!" "Maar Romaissa het is eigenlijk niet echt een date, hij wil gewoon weten wat er allemaal heeft afgespeeld. Het ie net uit met zijn vriendin." "Je weet dat dat een smoes is oom je mee te krijgen. Dat het uit is met haar is toch alleen maar in jou voordeel, dan heb je hem helemaal voor jezelf. Treuzel niet zo en kom we maken wat foto's." Ze liep naar de onderkant van de trap en ik bleef op de helft staan. Ze ging door haar knieën heen en zei me precies hoe ik moet staan. "Perfect!" En ze liet me de foto's zien. Op dat moment werd er op de bel gedrukt en we keken mekaar met grote ogen aan. "Ik ga, hou het gezellig." Fluisterde ze en gaf me een luchtkusje. Ik deed de deur open en zag dat Nasr daar stond. "Ughh.." "Ook hallo." "Het is Nasr." Schreeuwde ik door het hele huis heen. Grommend deed Romaissa de deur open die naar de gang leidde en liep dreigend de kant van Nasr op. "Waarom moet je altijd alles verpesten?!" "Wat heb ik nou weer fout gedaan?" "Alles, alles wat jij doet is fout. Val dood." Ze deed de eerste de beste paar punt hakken aan die voor haar stonden. "Waar ga jij naartoe?" "Nergens." En ze gaf me 'die' blik, ik wist precies wat deze psycho in gedachten heeft en wachtte op het moment dat het zal gebeuren. Ze ging pal voor Nasr staan en hij keek haar uitdagend aan. Hij deed zijn armen over elkaar en zette nog een stap dichterbij om het spannender te maken. En 'bam' daar viel de eerste trap tegen zijn scheenbeen. Hij zakte in en schreeuwde het uit en 'bam' de tweede. Hij sprong op haar en begon aan haar haar te trekken. En toen werd er weer aangebeld, maar de deur was open. Ze stopte met kibbelen en we keken met z'n allen naar de voordeur. En daar stond hij dan. Hij leek wel de prins op het witte paard. "Hamza."