Machakil.. (voltooid)

Deel 59

"Is dat niet.." Nasr vernauwde zijn ogen en stak zijn hoofd nog verder door tussen de twee voor stoelen. "Youssef?" "Ja, volgend mij wel." Zei Nassira die op haar beurt ook haar hoofd verder naar voren uitstak. "Wat is deze wereld klein." "Zeg dat wel." Ze zagen de twee vrinden het uitbrullen van het lachen. "Was Youssef op vakantie dan?" "Blijkbaar wel." Antwoordde Nassira. "Romaissa heeft me niks verteld." "Ze liet ook niet merken dat hij er niet was, misschien wist ze het niet." "Zou kunnen, waarom zou ze het me niet vertellen?" "Ik ga naar ze toe." Hij opende de deur en liep richting de andere mannen toe. Youssef groette hem uitgebreid en keek richting de auto waar Nassira in zat. Ze hadden even oogcontact en kwamen er beide niet meer uit. Nassira voelde een brok in haar in haar keel, ze slikte moeilijk en zag ook Youssef dat op zijn beurt doen. "Bro, waar ben jij met je hoofd." Hoorde Nassira tot in de auto,Youssef kwam geschrokken uit zijn trans en deed weer normaal mee met de andere twee. Toen hij Nassira weer zag voelde hij alles weer terug komen. Na hun break up is hij even naar Duitsland geweest. Een klein huisje net genoeg voor één persoon, hij wou alles vergeten en is vier dagen weg geweest.
Youssef heeft niemand verteld dat hij weg is gegaan, zijn ouders niet en zijn zusje ook niet. Alleen Judensio, Judensio is de enige die hij al jaren alles verteld. Het voelt echt vertrouwd aan, ook Judensio verteld Youssef alles, ze nemen mekaar echt in vertrouwen.
Dagen is hij weg geweest en heeft zijn telefoon uitgeschakeld.  Hij dacht dat het hem was gelukt, hij dacht dat hij er klaar voor was, hij had zich er niet op voorbereid haar weer te zien. Youssef zal zeker niet ontkennen dat hij echt gek was op Nassira, hij dacht dat alles er wel uit gezakt was maar blijkbaar niet dus. "Heb ik weer." Nassira liet haar stoel naar achteren zakken en sloot rustig haar ogen, het bloed steeg naar haar hoofd en ze gooide haar stoel weer omhoog. "Gaat het nog lang duren?!" Schreeuwde ze uit het raam. Geschrokken keken de drie jongens haar aan, haar schijt niveau was behoorlijk hoog maar dit hadden ze niet verwacht. Youssef lachte en nam afscheid van de anderen. Judensio en Nasr stapte al pratend in, dit keer zat Nasr aan de bestuurders kant. Hij stopte voor het rode stoplicht waar Youssef toevallig naast kwam te staan. "Van wie is die auto eigenljjk?" Riep Nasr naar Youssef. "Is niet van mij, van Romaissa." Riep Youssef weer op zijn beurt. "Waar gaan jullie heen?" "Naar noord, er valt nog veel te vertellen man." Nassira sloeg als reactie op de arm van haar broer. "Andere mensen hoeven niet altijd alles te weten." Fluisterde ze net hard genoeg. "Ow, dus ik val onder de 'andere mensen'. Saffie onthoud deze." Zei Youssef. Nassira's wangen kleurde rood en ze zakte langzaam langs haar stoel. Nasr lachte haar uit. "Aww wat schattig, haar wangen worden rood." Youssef lachte mee, Judensio had het te doen met zijn schoonzusje. "Ik ga dan maar, zie jullie later." Hij knipoogde nog naar Nassira en reed met één arm op zijn stuur door het rode licht. "Dat zag ik!" Riep Judensio. "Wat heb je gezien?" Vroeg ze hem langzaam terwijl ze hem met op mekaar gedrukte lippen aankeek. "Niks, zag een konijn daar." En hij wees naar het grasveld naast hun. Nasr keek hem met gespleten ogen aan via de achteruitkijkspiegel. "Waar moeten we precies zijn?" Vroeg Nasr na een paar stille minuten. "Banne, weet je waar Soufiane woont?" "Ja." "Ewa in die buurt, rij daar gewoon naartoe." "Is goed."
Ze reden ongeveer 10 minuten en kwamen in de buurt van 'Soufiane' aan. Judensio wees hem waar hij precies moet zijn en ze stapte uit voor een dood normale flat. "Woont ze hier alleen?" Vroeg Nassira terwijl ze zich omdraaide naar de jongens. "Weet niet man." "Nou, laten we dan maar eens een kijkjegaan nemen."