Machakil.. (voltooid)

Deel 30

Zoekend kwam Romaissa de gang inlopen. "Ow." Meteen liet Nassira Hamza los en nam snel afscheid. "Ik bel je nog." Riep hij haar na. Wat is ze een geweldige meid, niemand kan daar omheen, ze is en blijft van mij. Ging er in de gedachtes van Hamza rond. "Wat was dat nou?" Hield Romaissa haar vriendin tegen. "Youssef had jullie kunnen zien!" "Ik kan toch niet weigeren Romaissa!" "Chaima heeft haar mond voorbij gepraat en gezegd dat je met een man stond te praten. Youssef stond meteen op, wees blij dat ik sneller was." "Dat meen je niet." "Nassira weet wel dat he mijn broer aan het bedriegen bent, ik dek je wel maar op een dag komt de waarheid naar boven en geloof me dat zullen veel vervelende gevolgen hebben." Sprak Romaissa weis Nassira aan. "Ik weet het." Samen liepen ze weer terug en wou Youssef meteen weg. Weer liepen de andere twee damesvoor hun en begon Youssef met praten, alleen dit keer met een tikkeltje woede in zijn stem. "Wie was die 'man'?" Nassira merkte dat hij zixh in probeerde te houden. Youssef is erg beschermend en hecht zich snel aan mensen. Ze weet dat hij veel om haar geeft, zij ook om hem daar niet van maar toch weet ze niet voor wie ze meer voelt. Youssef of Hamza? Dat blijft zeker de moeilijkste vraag waar ze nog veel over na moet denken. "Nou?" Vroeg hij ongeduldig. "Een oude klasgenoot, hij vroeg waarom ik niet meer op school kwam opdagen." "Zeker?" Ze knikte rustig met haar hoofd en blijkbaar was hij tevreden met haar antwoord. Hij zetten zijn arm om haar schouder heen en trok haar dichter naar zich toe. Nassira voelde zich veilig en warm in zijn vertrouwde armen. "Ja, waarom ga je eigenlijk niet meer naar school?" "Nog al moeilijk he als je zwanger bent." "Slaat nergens op, dat is zeker geen excuus." "Ik heb er gewoon geen zin meer in. Ga ik weer moeten studeren terwijl ik binnenkort een kind thuis heb zitten. Het heeft echt geen zin." "Je kan van alles verzinnen om dat te regelen." "Youssef ik moet nog verdomd veel doen! Een zwangerschap is zeker geen eitje. Hoe moet ik nu zo snel aan een woning komen? Hoe moet ik kleren halen voor de kleine? Ik heb het geld niet eens om eten te halen. Ik moet in me eentje een kind op gaan voedden Youssef! Weetje wel dat dat lastig is! Het doet me ongelofelijk veel pijn, iets waar jij niks over weet." Nassira barste in tranen uit en liep snel voor hem uit. De laatste tijd word ze snel geraakt door de kleinste dingen. Eigenlijk merkt ze nu pas hoe moeilijk ze het ermee heeft. Het doet haar wel degelijk pijn, tuurlijk wil ze dat haar kind opgroeit met moeder en vader aan zijn of haar zeide. Maar het gaat nou eenmaal niet, hoe erg ze haar best ook doet om alles te regelen loopt alles mis. Youssef bleef na Nassira's uitbarsting even verstijfd staan. Hij heeft toch niks verkeerd gezegd. Hij wou haar alleen maar helpen, het was echt niet verkeerd bedoeld. In de auto was het erg stil. Romaissa was een tikkeltje gefrustreerd om het maar zo te zeggen, Youssef nog steeds verbaasd over wat er zojuist was gebeurd, Nassira veegde nog steeds kleine tranen weg en Chaima was afgeleid door het tellen van de druppels die zachtjes op het raam vallen. Thuis liep Nassira rechtsreeks door naar de logeerkamer waar ze verblijft. "Mag ik binnen komen?" Vroeg Youssef die zijn hoofd door de deur stak. Nassira reageerde niet en vouwde haar kleren op om ze vervolgens in haar koffer te leggen. "Waar ben jij van plan naartoe te gaan?" "Weg hier." "Nassira wil je niet zo overdrijven, ik snap dat je boos werd maar om meteen te vertrekken." "Youssef als ik zeg ik ga weg dan ga ik ook weg." "Dacht het niet! Waar wil je heen?" "Zie ik wel." "Dus je weet niet eens waar je gaat verblijven?" "Nee dat weet ik inderdaad nog niet." "Vertel me dan tenminste waarom je weg wil." "Youssef ik kan jullie niet blijven ophouden. Ik heb een plek nodig voor mij en mijn kind." "Je mag weg als je wat hebt geregeld. Je hebt zelf gezegd dat je het geld er niet voor hebt." "Ik zei ik ga weg!" "Je mag zoveel zeggen. Nassira je bent m'n vriendin ik moet je wel tegenhouden!" Ze rolde met haar ogen en sloot haar koffer. Alle benodigde spullen stopte ze in haar schoudertas en liep zonder om te draaien weg. "Waar ga jij heen?" Ook dat nog, komt ze Romaissa tegen op de trap. Romaissa tilde Nassira's koffer op en tilde het voor haar naar beneden maar haar gezicht draait ze niet weg van haar. "Nassira!" Stormde Youssef de trap af. "Ik zei ik ga weg!!" En ze sloeg de deur achter zich dicht.