Machakil.. (voltooid)

Deel 58

"Heeft hij ze dit verteld? Hij wou haar alleen maar tegen houden, hij bedoelde het niet slecht dat kunnen zij toch ook wel inzien." "Het meisje, genaamd Tasmin wil zich er niet bij leggen. Laten we eens kritisch gaan kijken, het is wel ontvoering, hoe dan ook. Maakt niet uit wat voor kijk hij er ook op had, ze deed niks verkeerds. Hij heeft maar maanden daar gelaten, hij ging er wel dagelijks heen en bracht meer dan genoeg eten mee voor haar. Ze hebben het huisje onderzocht en het wad inderdaad een plek waar je goed kan leven." "Ja dus, waar zeurt ze dan nog om? Ze heeft geluk dat hij haar miet in een grot heeft gezet en daar laten uithongeren." "Vind ik ook, ze overdrijft te erg. Toen hij rechter zijn uitspraak deed over hoelang hij moet zitten liet ze geen tukje emotie los. Het keek wel of ze hem nooit heeft gekend. Ik zat erbij en heb alles met mijn eigen ogen gezien, dat kind is gek." "Hoelang moet hij dan?" "2 en een half jaar." Met een mond vol tanden keek Nassira haar schoonboer aan. "Je zit me te dollen, het was een goed plan zonder ook maar een idee voor slechte bedoelingen en toch moet hij zo lang zitten." "Het was eerst drie jaar, zoals ik al zei ze hebben er wel rekening mee gehouden." "Ja heel erg." Zei ze met rollende ogen. "Wist jij hier van Nasr?" Vroeg ze toen ze zich met gefronste wenkbrauwen naar hem omdraaide. "Niet alles, wist wel dat hij wat uithaalde maar niet het hele verhaal." "Hmm." Zei ze met gespleten ogen. Tuurlijk wist Nasr ervan, hij heeft één hele dag met Judensio gezeten, van middag tot de zon weer op kwam. Ze hebben mekaar alles verteld en ook dit kwam ter spraken. Nasr heeft zijn zusje maar niks verteld voor dat ze weer boos wordt. "Kan ik dat meisje ergens vinden." "Ja, ze woont in Noord." "Perfect, dan gaan we zo naar haar toe." "Geen probleem maar verwacht niet dat ze van gedachtes verandert.
Het is zo een High class chik, ze haalt je het bloed onder je nagels vandaan." "Had ook niet anders verwacht." "Hoe oud is ze eigenlijk?" Vroeg Nasr nieuwsgierig. "Dat kind komt pas uit de baarmoeder, ze is pas 17." "Dat meen je niet. En ze brengt mensen nu al hoofdpijn." Zei Nassira. "Ik heb het gevoel dat ze dit niet uit eigen wil doet, ze gedraagt zich dan wel zo maar ze zou hier niet helemaal zelf bij komen. Ik denk dat ze word gemanipuleerd en dat dit ook te maken heeft met waarom ze weg wou gaan. Ze heeft iedereen verteld dat ze depressief was maar waarom weet niemand." "Dan gaan we het haar zo wel vragen." Zei Nasr. "Duurt het nog lang voor we er zijn?" "Volgende afslag."
Na een paar minuten rijden kwamen ze tot stilstand op een grote parkeerplaats voor de alberthijn. "Ik zie niemand hoor, op een paar kinderen en hun ouders na dan." "Hij zou hier moeten zijn." Ze keken allemaal zoekend om zich heen. "Oh daar staat ze auto al." Het was een donkergrijze Audi, een auto die je eerder bij een meisje zou zien maar goed. "Ben zo terug." Judensio stapte uit en loep richting de auto. Een grote man stapte uit, hij had een zwarte hoodi aan met een leger groene pet waar hij zijn capuchon over heen had gezet. Verder een simpele zwarte broek met daaronder zwarte slippers. Nassira en Nasr konden zijn gezicht net niet zien. "Wie zal het zijn?" Vroeg Nassira vol spanning. "Waar stress je over, het is gewoon een vriend van hem." Nassira voelde zich er niet goed bij. Haar zesde zintuig werd ingeschakeld en ze voelde de haartjes op haar armen rechtop staan. Op dat moment draaide hij zich naar hun toe. Zijn gezicht kwam in beeld en Nassira's hart miste een paar slagen.