Machakil.. (voltooid)

Deel 91

"We moeten gaan." "Gaan naar waar?" "De kans is groot dat hij daar is." "Jusit niet, hoe wil hij hem hier weg halen. Hij is nog hier." "Ik kan je verzekeren van niet, als je hem terug wil halen moet je daar heen." Met een vreemd getrokken gezicht keek Nassira haar broer aan, met zijn handen in het haar gestoken liet hij zich vallen op de bank. Het was drie dagen geleden dat ze Andi en zijn broer hadden gezien, en Nassira had spijt. Ze had niet langs moeten gaan, ze had hem niks moeten vertellen. Stiekem heeft hij haar toch wel geraakt, stiekem voelt ze zich schuldig. Zij is verantwoordelijk voor de verdwijning van haar zoontje, en niet alleen zij mist hem. Zijn vader, de man waarvan zij niet had gedacht dat hij haar kind zou accepteren. De man die al een gezin had opgebouwd, kinderen een vrouw. Ze kwam er gewoon even tussen, ze gaf hem nog een kind erbij, ze gooide even alles overhoop en nu is hij weg. Ze heeft hem verstoord, voor niks.
Nu ze het zo bekijkt moet ze zichzelf voor heel wat kwalijk nemen, buiten alles om heeft ze niet alleen de mensen om zich heen geruïneerd maar ook zichzelf. Nassira heeft altijd gedroomd van een goeie schoolcarrière, ze wou echt wat doen met haar school. Ze had al een heel jaren plan gepland op een jonge leeftijd, ze had zichzelf ervan overtuigd dat ze het zou kunnen. En kijk eens hoe het is gelopen, haar leven heeft een hele andere wending gekregen, onverwachts. Misschien ook iets wat ze stiekem niet had gewild, hoe veel ze nu ook van haar zoon houdt ze is er eigenlijk nog niet klaar voor. Ze had zich eerst goed moeten voorbereiden op zo iets. Ze had liever gewild dat ze alles op orde had, een goeie baan, een echte eigen plek en om niet te vergeten iemand waarvan ze oprecht houdt. Waar ze echt van houdt, in een echtgenote vorm. Iemand die echt van haar houdt, iemand die haar beloofd om bij haar te blijven. Wie weet heeft ze diegene al gevonden, of misschien toch niet.
"Het is tijd." "Tijd waarvoor Nasr?" Uit nieuwsgierigheid ging ze recht zitten.
"Tijd om het land te verlaten, op weg naar Marokko."