Machakil.. (voltooid)

Deel 94

"Dus je dacht dat ga ik Nassira maar niet vertellen!" Boos stormde Nassira de logeerkamer van Youssef in. Ze zag hoe hij met half geopende ogen wakker schrok.
Ze had gedacht dat hij nog wel wakker zou zijn, ze voelde hoe er een vlaag schaamte bij haar naar binnen drong maar liet van buiten niets zien. "Wat?" "Wat nou wat?! Je weet dondersgoed waar ik het over heb! Het is mijn zoon en niemand wil hem zo graag vinden als dat ik het wil!" "Kijk-" "nee niks kijk! Je dacht 'oh laten we die arme Nassira maar niks vertellen, ze heeft deze niet dus kan ze niks doen'?!" Met haar handen in Youssef's gezicht gedauwd beelde ze geld uit. "Wat zeg je nou weer allemaal? Ik wou je gewoon geen valse hoop geven! Wat nou als die gast maar loopt te bluffen en we met niks eindigen? Ik wil niet dat we allemaal teleurgesteld eindigen. Je moet eens leren dat mensen jou proberen te helpen, we doen er alles aan om hem terug te krijgen en kijk eens waarmee je ons bedankt!"
"Goh wat fijn, je kan toch wel begrijpen dat ik op de hoogte wil blijven van alles wat er gebeurd, zonder uitzonderingen." "Wat jij wil." Ze nam plaats bij de voeteinde van het bed. "Wie is deze man die jou dit heeft verteld?" "Een jongen die contact met mij heeft opgenomen. Hij zei dat iemand hem had gevraagd of hij van wat af wist en zo bij mij terecht kwam." "Nou dan, dat is toch heel goed." "Ja maar Nassira hij vraagt om geld, hoe graag ik hem dat ook wil geven ik wil nou eenmaal niet met lege handen eindigen. We moeten dan wel wat terug krijgen voor ons geld en in dit geval is dat dus de kleine Ismael." "Nasr is ervan overtuigd dat hij het land uit is. Hij vroeg me om met bem mee te gaan naar Marokko om daar verder te kijken." "Dat is dan heel dom van hem, want dat is iets wat onmogelijk is. Hij kan hem niet mee weg krijgen van hier. Ik weet zeker dat hij hier is, maar of die Samir nou echt de waarheid spreekt weten we niet." Nassira dacht diep na. De naam Samir komt haar erg bekend voor, ze weet 100% zeker dat ze hem kent, het ligt echt op het puntje van haar toch maar ze kan het maar niet zeggen. "Kunnen we hem niet flashen? Dat hij ons toch wat verteld en we hem dan niks geven, of later dan als we hebben gezien dat hij gelijk heeft?" "Ik weet het niet, we moeten een plan verzinnen om hem te slim af te zijn maar we moeten wel wat heel slims bedenken." "Ik heb toevallig jullie gesprek gehoord." Kwam de nonchalante Romaissa de kamer ingelopen. "Wat nou als we hem vals geld geven? We komen gewoon aan met vet nep geld waarvan je het verschil niet eens ziet. Wedden dat hij erin trapt?" Nadenkend keken de andere twee haar aan. "Eigenlijk is dat zo een slecht idee nog niet." "Dat weet ik toch." Met een in de lucht gestoken neus leunde ze tegen de muur aan. Afwachtend keken Romaissa en Nassira Youssef aan. "Wat is er?" "Hoe ga je dat voor ond regelen?" Vroeg Nassira aan hem. "Ik ken niemand die zo iets doet of voor me kan regelen." "En wat nou als we het zelf gaan doen." Zei Romaissa als een geniaal vervolg op haar vorige idee. "Doe eens niet zo mal, we zitten niet in een gangster film vergeet dat niet."