Machakil.. (voltooid)

Deel 68

"Youssef?!" "Dat is de beste keuze die we kunnen maken." "Ben je op je achterhoofd gevalen ofzo?" "Nassira het moet, wat wil je anders doen?" "Waar is al jou geld heen dan?" "Ik heb niks meer. Alles is weg. De een naar de coffeeshop de ander naar de hoge schulden." "Dat meen je niet Hamza." "Doe nou niet de hele tijd alsof ik het express doe! Ik heb jou steun nodig Nassira doe alsjeblieft niet zo tegen me." "Sorry." Zei ze spijtig. "Dus doe je mee?" "Hoe moet ik het doen?" Vroeg ze zuchtend. Blij keek Hamza zijn vriendin aan. "Morgen ochtend. Morgen ochtend vertel ik je mijn plan tot in alle details." "Kijk er al naar uit." Zei Nassira sarcastisch. Ze ging op haar rug liggen en keek geconcentreerd naar de muur.
De hele nacht heeft ze zo gelegen, geen beweging die ze uitvoerde, geen zucht die ze uitte. Moet ze het wel doen? Iedereen zal kwaad zijn, teleurgesteld al helemaal. Niemand zou verwachten dat zij Youssef zou bestelen. En misschien is het daarom ook juist een top idee. Misschien heeft Hamza haar daarom wel deze taak gegeven. Één ding wist ze zeker. Ze zal het hoe dan ook doen. Voor Hamza.
Langzaam zag ze de zon opkomen. Geen tikkeltje slaperigheid was er bij haar te bekennen. Met haar nog steeds wijd open getrokken ogen stond ze op. Een glas water dat is wat ze nodig heeft. Ze vulde snel een beker vol en ging op de stoel tegenover het bed zitten. Geluidloos keek ze de slapende Hamza en Ismael aan. "Al wakker?" Vroeg de slaperige stem van Hamza. "Nooit in slaap gevallen." Weer stond ze op en legde haar beker op het aanrecht. "Hoe moet ik het doen?" Vroeg ze Hamza doelend op het plan 'Youssef'. In één keer zat hij recht. "Ik bestel een taxi voor je die je precies bij zijn deur afzet. Ismael blijft hier bij mij.
Je moet ervoor zorgen dat zijn zusje daar ook is, het word een normaal dagje chillen. Je moet ervoor zorgen dat je ongezien kan gaan snuffelen in zijn kamer. Ik weet 100% zeker dat hij wel wat contant geld heeft liggen in dat huis. Je verzamelt zo veel als je kan, je moet de avond afmaken, gedraag je net als altijd. Niemand zou jou verdenken, je komt niet meteen hierheen. Het geld geef je aan precies dezelfde taxi die je op ie komen halen. Je gaat naar huis en ontwijkt zoveel mogelijk vragen, als het goed is weet niemand dat je verzint een smoes over waarom je weg bent geweest. Drie dagen blijf je daar, drie. Doe je ding, wat je altijd doet. In deze dagen bel jij mij niet, ik bel jou. Dan word je weer door dezelfde man opgehaald. Hij brengt je hierheen en wij gaan verder alsof er nooit wat is gebeurd." Met grote ogen keek Nassira hem aan. Hij had hier serieus over nagedacht en het is ook gewoon een top waterdicht plan. "En wanneer moet dit gebeuren?" Vroeg ze hem met over mekaar geslagen armen. "Vandaag nog."