Machakil.. (voltooid)

Deel 49

"So, dat is lang geleden." Zei Judensio terwijl hij uit zijn auto stapt. "Ja man, nooit verwacht dat ik jou weer eens tegen zou komen." Zei Hamza op zijn beurt terwijl hij zijn oude vriend een mannelijke knuffel geeft. "Je bent geen spat verandert man." "En toch was herkennen moeilijk." Beide mannen lachte, Nassira stond met een mond vol tanden de twee te bekijken. "Uh, uitleg?" "Ik en Judensio kennen mekaar van onze jonge jaren, we zaten samen op voetbal en waren zeker niet de beste vrienden." Ze gierde het samen uit en dachten terug aan de tijden die ze samen hebben meegemaakt. "We hadden letterlijk elke training ruzie, vaak liep het uit tot gevechten en soms bleef het maar bij simpel bekvechten en stoer doen voor de groep." "We zaten buiten school in het zelfde vrienden groepje en hebben samen heel wat kattenkwaad uitgehaald." Maakte Hamza zijn verhaal af. "We waren rond de 12-13, echt de leeftijd waar je begint te veranderen. We beroofden vaker mensen op straat maar op een dag ging het echt totaal mis." Weer gierde de twee het uit van het lachen tot er zelfs tranen in hun ooghoeken verschenen. Nassira heeft Ismael inmiddels al in de auto gelegd in de maxi cosi gelegd die Judensio voor zijn neefje heeft klaargelegd. Ze staat geleund tegen de auto met haar armen over mekaar heen geslagen. "We..we hebben een vrouw beroofd die bij de politie zat, ze heeft ons klappen gegeven die we nooit van iemand anders buiten onze ouders hebben gekregen. De hele groep was gevlucht en precies wij twee bleven achter. Ze heeft ons naar het bureau gebracht en onze ouders gebeld. Ze werden woedend toen ze hoorde wat ze ons heeft aangedaan voor wat dat niets meer dan pure kattenkwaad is." "Judensio zijn oom is een goeie advocaat die ervoor heeft gezorgd dat we geld uit haar portemonnee hebben gekregen. De jongens hadden haar tas wel meegenomen dus hebben we die buit ook weer met z'n allen gedeeld. Thuis hebben we weer heel wat klappen moeten vangen en sinds toen zagen we elkaar steeds minder." Maakte de een de ander z'n verhaal weer af. Ook Nassira moest door het verhaal wat traantjes wegvegen. "En wat brengt jou hier?" Vroeg Judensio aan Hamza. "Dit is mijn vriendin." En hij trok met één arm Nassira naar zich toe. "So so en daar weet ik niks van?" Nassira en Hamza haalde beide hun schouders op en Nassira hield de arm van Hamza stevig vast. "Kom Andi wacht." "Is goed." "En Hamza jou zie ik nog he." Zei hij met een knipoog en een klein homo beweginkje. Nassira kon er wel om lachen en stapte de auto in. Hamza ging voor het raam staan en tuitte zijn lippen. Nassira liet het raam zakken en net voor haar lippen de zijne raken rijdt Judensio met plankgas weg. "Hater."