Machakil.. (voltooid)

Deel 23

Nassira liep langzaam blauw van kleur en begon om zich heen te slaan en te trappen. Ze kreeg het voor mekaar om een glas water om te gooien. "Nassira?" Toen Hamza geen antwoord kreeg snelde hij zich naar de keuken waar hij zijn psychopatisch zusje te lijf liep. Hij trok Nassira meteen uit haar armen en zette haar rustig neer op een stoel. "Ben je gek geworden?!" Barste hij uit tegen Selma. Ze begon 'onschuldig' te huilen, dit was ook geen slimme zet ging er door haar heen. Hij moest haar niet gaan haten. "Nassira viel me aan." En ze wees naar Nassira die net was bijgekomen met de hulp van een glas water. Ze keek haar kwam aan en verdedigde zichzelf. "Je probeerde net jezelf wat aan probeerde te doen dus kan het zeker geen kwaad om iemand anders om te leggen."
Hamza keek naar de twee vrouwen, hij houdt van ze, van hun allebei, hij wil niemand kwetsen. "Dat allemaal door jou! Jij hebt me gedwongen allemaal vreselijke dingen te doen! Ik ben ontspoord en kijk nu eens naar me." "Ga mij nu niet van alles de schuld geven! Iedereen weet hoe erg je bent, elk mens dat jou kent zou je kunnen vertellen hoe erg jij wel niet bent!" "Jij bent geen haar beter dan ik! Hamza geloof je echt wat zij zegt? Ik zou nooit zoiets doen dat weet je toch?" Weer keek hij de twee aan. Hij wil niet kiezen, ze zijn allebei belangrijk voor hem en wil ze geen pijn doen. "Weet wel dat ik jullie nooit uit mekaar wou halen. Nog een fijne dag." En ze liep naar de kapstok waar ze haar jas en tas vanaf pakte. Buiten werd ze meteen verwelkomd door de koude wind. Ze trok haar dunne jasje nog dichter tegen zich aan en liep naar de bushalte toe. Ik checkte in en tot mijn grote schrik brande het rode lampje. Ik probeerde het nog eens en nog eens. "Je OV is leeg." "Oh dat meen je niet, wat fijn dat je het me even zegt." En ik liep met rollende ogen de bus weer uit. Dat word dan maar eens lopen. Om het erger te maken begon het ook nog eens ge regen. Kletsnat liep ik over straat heen, hoe moet ik komen bij het huis van Youssef zonder geld en ook nog eens een lege telefoon. Achter me werd er luidt getoeterden weer werd er precies achter me hard getoeterd. Ik draaide me om om te kijken wat er aan de hand was, wat ik beter niet had kunnen doen. "Saaaa dushi!" De broer van de gast waar ik voor het eerst het bed mee heb gedeeld. Hij stopte dit keer naast me en riep weer. "Ik ken jou van ergens!" Ik negeerde hem volkomen maar zonder succes hij reed zachtjes mee. "Jij bent de vriendin van Selma!" "Hou is even op met schreeuwen man." "Jij hebt het met Andi gedaan!" "Ik zei toch hou op met schreeuwen!" Riep ik dit keer op mijn beurt. "Ben je zwanger van me broertje?!" Ik rolde voor de zoveelste keer deze dag met m'n ogen en versnelde mijn pas. "Stap, stap in." "Nee tuurlijk niet." "Het regent en het is koud. Stap gewoon in ik breng je naar huis." "Verwacht niet dat ik bij een onbekende instap." "Wat nou onbekende? Ik ben je schoonbroer, stap in." En hij maakte de deur van binnen uit voor me open. "Luister als jij mij ook iets probeert aan te doen krijg je het 10x erger terug." "So, pittig ben je wel hoor, aangenaam ik ben Judensio aka jou oom." En hij wees naar mijn bolle buikje. Ik gaf hem het adres door en hij reed ernaar toe. "Heb je het hem al verteld?" Vragend keek hij me aan. "Ik weet niet eens of hij het is." "So, jij bent wild geweest." En hij gaf me een klap tegen m'n arm van het lachen. "Selma heeft me niet meer gebeld maak me zorgen." "Hebben jullie wat?" "Ja als een half jaartje." Zei hij trots. Die arme Judensio, hij weet niet dat zijn vriendinnetje hij benen voor iedereen spreid. "Judensio, ik ga jou wat vertellen." En ik draaide me half naar hem toe, aandachtig keek hij me aan. "Je bent een lieve jongen en ik gun jou zeker niet iemand als Selma. Ik doe dit niet om jullie in de weg te staan maar Selma is een sloerie." "Wat dan?" "Ze is niet te vertrouwen. Door haar ben ik zwanger en laat zich doen door iedereen die op haar pad komt." Ik zag hem slikken, volgens mij gaf hij echt om haar. "Als je me niet gelooft kan je maar eens rondvragen naar haar." "Is goed, is goed. Ze gaat zien, niemand fuckt met Judensio." En hij sloeg op het stuur. "Rustig man, zo mooi is ze  ook weer niet." Mee rapend met de muziek kwamen we aan. "Je bent een leuke dame Nassira, hier heb je mijn nummer, bel me als er wat is. Als vrienden natuurlijk." Hij schreef zijn nummer snel op een briefje en overhandigde deze aan me. "Bedankt voor de rit." Ik gooide de deur dicht en liep de trap op naar de deur. Voor ik aanbelde werd de deur al geopend.