Machakil.. (voltooid)

Deel 57

Nassira trilde hevig en ook Judensio en Nasr stonden niet zo stevig in hun schoenen. Normaal waten de twee mannen hier niet bang voor, stiekem zijn ze het gewend, dit is zeker niet de eerste keer. Maar nu waren ze enkel met z'n tweeën terwijl de anderen hele groepen bij zich hadden. Bij Judensio glipte er een plan naar binnen, het was zijn enige kans om hier levend uit te komen. Hij draaide zijn achteruitkijkspiegel naar Nasr om en keek hem sluw aan. "Het is onze enigste kans." "Ja of onze dood." "Liever dat dan dat hij kan vertellen dat ie ons dood heeft gekregen. "Gelijk geef ik je." "Niks gevaarlijks toch?" Nasr en Judensio keken mekaar aan en schoten in de lach. "Nee Nassira, we gaan wel weer vriendjes worden en samen tussen de konijnen springen." "Ha ha ha, heel grappig hoor." Nasr telde de meters in zijn hoofd op en draaide zich voor het eerst om naar de auto achter zich. 'Goodbye' vormde Ilias met zijn lippen. "Mag ik me omdraaien?" Vroeg Nassira voorzichtig. "Nee! Als nieuweling en vrouw moet je ze nooit maar dan ook nooit je gezicht zien." "Waar slaat dat nou weer op? Maar voor de zekerheid zal ik het toch niet doen." Ze keek via de spiegel aan de buiten kant van de auto naar achteren. "So hey, dat is zeker geen lelijke jongen." Ze voelde een harde klap in haar gezicht, duidelijk afkomstig van Nasr. "Laat me met rust man, ik lieg toch niet." De laatste paar meter telde Nasr rustig in zijn hoofd af. "Nu!" Judensio reed tussen de auto's richting de afslag, hij zag de auto's gestresst heen en weer sturen. Ze stonden nu vlak achter hem en probeerde hem in de halen. Nog een paar meter voor ze de afslag miet meer afkunnen, nu stonden de auto's beide aan de linkerkant van Judensio's auto.  "Nu!" Schreeuwde Nasr opnieuw. Judensio slingerde de baan af, hij reed nu weer op de snelweg en zag de twee auto's met volle vaart door rijden. "Van die zijn we af." "Ze zijn wel dom man." Judensio lachte en keek nonchalant om zich heen. "Dat was het? Was ik daarvoor zo aan het stressen?" "Niemand heeft tegen jou gezegd ga stressen." Antwoordde Nasr. "Niemand heeft tegen jou gezegd ga stressen." Deed ze hem met een irritant stemmetje na. "Waar moet je eigenlijk heen?" "Een vriend staat op me te wachten, hij is net terug van vakantie dus wou even bij hem langs. Nu moet ik hem ook vertellen dat hij ervoor zorgt dat iedereen weet dat Ilias terug is." "Oke, kan je me nu vertellen wat de vader van mij kind heeft gedaan." "Zit je daar nog steeds mee? Je blijft maar door vragen, vind je jezelf niet irritant?" "Als het de moeder van jou kind was zou je er ook niet over stoppen." "Oke dus, Andi is gepakt voor het ontvoeren van een meisje, dat meisje blijkt een ex-vriendin te zijn." "Dat meen je niet." Onderbrak ze Judensio. "Hou je bek dan." Nasr boog zijn hoofd tussen de twee voorstoelen en luisterde aandachtig mee. "Wat ik al wist is dat hij erg geobsedeerd was door haar, hij was echt gek op haar en kon niet zonder haar leven. Ze hadden een lange relatie maar zij had deze plotseling op stop gezet." Judensio dacht terug aan het moment dat zijn broertje hem alles vertelde, van begin tot eind, alle details wist hij nog alsof hij ze net gehoord heeft.
"Andi kon zich er niet bij neerleggen, hij moest en zal te weten komen wat die reden is. En hij kwam erachter, zonder moeite is hij erachter gekomen waarom ze hem in de steek heeft gelaten. Hij kwam te weten dat ze het land uit wou, ze was depressief en voelde zich om de een of andere reden niet meer goed in haar vel. Ze wou weg en alles achter zich laten, inclusief hetgeen waar ze veel om geeft. Ze hield nog van Andi, ze wou hem het loeft van alles met zich meenemen maar in haar gedachte kon het niet. Ze moest opnieuw beginnen en daarom ook alles wat haar doet denken aan haar verleden achter zich laten. Andi was er kapot van maar heeft geen contact met haar opgezocht, hij kende haar door en door, hij wist dat als zij wat in haar hoofd heeft ze dat hoe dan ook uitvoert. Dagen lang heeft hij elke dag iemand anders bij haar deur laten zetten die hem zal inlichten als ze van plan was te vertrekken, dagen lang heeft hij plannen zitten bedenken maar allemaal hadden ze een slecht einde. Dit was de beste keus die hij kon maken, hij moest haar wel meenemen. De avond dat ze vertrok heeft hij haar op een hoekje opgewacht. Hij zat in het zwarte taxi busje van zijn vriend, het was de beste minst opvallende wagen die hij heeft kunnen regelen. Ze namen haar mee naar binnen en hebben voor haar mond en ogen een doekje gezet. Ze kwamen aan bij bestemming, het was een leeg klein huisje met midden erin een schoon bed, duidelijk frissen lakens en beddengoed, een wit kastje waar er een fotolijstje op lag met de liefelings foto van die twee, één deodorant fles, twee parfum flesjes, een fles shampoo, lichaamsgel en een kam. Boven het kastje hing er een spiegel en verder was het een schoon net kamertje. Andi behandelde haar als een prinses daar binnen, dit allemaal is nooit zijn bedoeling geweest.''