Machakil.. (voltooid)

Deel 61

Tasnime keek haar moeder beschaamd aan. "Wat heb je gedaan?!" "Rustig galti, weet u zeker dat u het verhaal wil weten?" "Tuurlijk wil ik het verhaal weten jij idioot!" Ze trokken zich maar niks van haar aan, zo een reactie hadden ze al verwacht. "Tasnime had een relatie met zijn broer Andi. Hij was gek op haar, hij had alles voor haar over echt waar." Vertelde Judensio. "Op een dag wou ze weg, uit het niets had ze besloten te vertrekken." "Yak a bentelhram! Wat haalde jij in jou hoofd uit?" 'Dit is nog niets' dacht Nassira, dit is nog het minst ergste stuk van het verhaal. Het word nog veel erger. "Andi heeft haar meegenomen, hij heeft haar ergens naartoe gebracht waar ze zonder moeite een periode kon verblijven. Hij behandelde haar als een prinses in een op en top schone kamer met meer dan genoeg kleding en eten."
"Hij liet haar vrij, ze kon weer naar huis maar dat was niet genoeg. Ze wou dat hij zou boeten boor het geen wat hij haar heeft aangedaan." Maakte Nassira zijn verhaal af. "Het likte haar, hij zit nu al een tijd vast voor iets wat hij totaal niet zo bedoelde. Hij wou haar alleen maar goed doen, hij wou dat ze bij hem bleef en haar het beste leven schenken. Ik ben bij de rechtszaken geweest en heb gezien hoe hij haar aankeek, hij is ondanks alles nog steeds gek op haar. Ze heeft geen enkele emotie aan hem getoond, Andi moet nu 2 en een half jaar zitten." "Hij heeft een kind galti, ik kan niet 2 en een half jaar lang daarheen gaan." Khadjia keek dood voor zich uit. Hoe heeft ze hier niks van kunnen opmerken? Hoe heeft dit allemaal kunnen gebeuren zonder dat ze ook maar ergens achter kwam? "Waarom heb je mij niks verteld?" "Je zou me het huis uit hebben gestuurd, je zou nooit goedkuren dat ik wat met een getinte jongen zou hebben." "Hoe kan je die arme jongen vast laten zitten?" "Arme jongen?! Hoe kan je dat zeggen? Je hoort toch wel dat hij me maanden heeft vast gehouden!" "Die jongen hield van jou Tasnime, waar ga je die nu nog vinden?"
Iedereen in de woonkamer wad verbaasd, nooit dat ze hadden verwacht dat ze zo zou reageren. Eerder dat ze zo uit zou vallen tegen hun dat tegen haar eigen dochter.
"Waarom wou je weg?!"
"Wat zeggen ze?" Fluisterde Judensio naar Nasr. "Ik versta de helft ook niet man." Nassira rolde met haar ogen na het horen van de woorden van haar broer. Hij heeft altijd al moeite gehad met de Marokkaanse taal. Belachelijk.
"Jalal was net dood! Ik kon het niet meer aan a mama, iedereen deed na een paar dagen alsof er niks aan de hand was. Alsof hij er nooit geweest was. Jalal was de broer die ik nooit heb gehad en van de een op de andere dag was hij weg!" "Daar kan je toch met me over praten, ik ben toch niet voor niets je moeder." "Hoe had ik dat moeten weten, ik had een hele andere reactie verwacht. Ik reageerde alles op Andi af, ik hou nog steeds van hem mama. Ik ben nog steeds gek op hem mama maar zonder jou goedkeuring zou ik het nooit doen, zonder jou toestemming hoef ik hem niet meer hoeveel ik ook van hem hou je bent en blijft mijn moeder, ik kan niet verder zonder jou mama." "Tasnime ik kan je niet weg houden bij iemand waar je van houdt, wat ik ook zal doen, jullie zullen weer bij mekaar terug komen. Wat echt belangrij is mij dochter, je moet hem daar uit halen. Je kan hem niet 2,5 jaar laten zitten terwijl je hem al vergeven hebt. Hij moet kunnen gaan en staan waar hij maar wil, hij mort zijn kind kunnen zien wanneer hij wil. Het zal tijd en moeite kosten maar dat is het waard. Je hebt het veroorzaakt, dan moet je het ook kunnen oplossen. Ik weet dat je het kan."