Machakil.. (voltooid)

Deel 70

Zoekend keek Nassira om zich heen. Van waar kaam die stem? "Hiero!" Hoorde ze dezelfde stem weer komen. Nassira hief haar hoofd op en zag op de vrierde verdieping een klein hoofdje uit het raam steken. "Chamia!" Riep Nassira meteen toen ze het gezichtje van het prinsesje zag. "Maak je even voor me open?" "Ben al onderweg!" Meteen trok ze haar hoofd weer naar binnen en stond binnen een halve minuut al aan de deur. "Hey prinsesje." Nassira nam het kleine nichtje van Youssef en Romissa in haar armen en gaf haar een kus in der haren. "Ik heb je gemist!" "Ik jou ook, kom we gaan naar binnen." Eenmaal in het huis hoorde ze renende voetstappen over de vele trappen naar beneden komen. Tomaissa verscheen bovan aan de trap. Ze had haar lange stijle haren in een hoge staat, een grijze pyjama aan en nog haar oordopjes in der oren. Toen ze de twee zag keek ze ze verrast aan. "Hu, sinds wanneer zijn jullie hier?" Zei ze terwijl ze haar muziek uit zet.
"Galto Romaissa,doe niet zo gek." Zei de giechelende Chaima. "Hoezo doe ik gek?" Reageerde Romaissa terwijl ze de trap in vier sprongen afkwam. "Ik ben hier toch al heel lang." "Echt? Wie heeft jou binnen gelaten?" "Die mevrouw die in de keuken is." "Een vrouw?" Mengde Nassira zich in het gesprek. "Ja, Youssef vond het nodig om een werkster in dienst te nemen. Ze is hier altijd, ze maakt gewoon schoon enzo." Zei de ongeïnteresseerde Romaissa. "Ik mag der niet zo." Zei ze en ze liep de gangdeur uit richting de woonkamer. "Valt te merken." Nassira en Chaima liepen Romaissa achterna en plofte naast haar neer op de bank. "Ik wik der wel zien." Nassira stond op en liep naar de keuken waar ze een meisje aantrof die ongeveer even oud is als zij. Als smoes liep ze naar de koelkast maar liet haar blik niet los van het meisje. Ze had een zwart bloesje aan met een zwarte strakke broek. Haar haar zat in een strakke midden staart en ze had een normaal gezicht. Nassira pakte een flesje water uit de koelkast waarmee ze de aandacht trok van het meisje. Nassira zag hierdoor een van nature licht bruine vlek die haar hele wang bedekte. "Hoi." Was het enige wat ze zei. Geen glimlach, geen hulp aangeboden, enkel een vieze afkeurende blik. Nassira antwoordde niet en keek naar hoe ze de bladzijde van haar boek omsloeg. Geschrokken keek ze daarna naar de berg afwas die op het aanrecht lag. "Heerlijk he, betaald worden voor niks doen." "Ja vind ik ook." "Ik zou maar heel snel beginnen met wat je hoort te doen. Ik hoef maar één keer in me vingers te knippen en jij word letterlijk de deur uit gegooid." Het meisje lachte sarcastisch. "Dus jij wil mij aan het werk zetten." "Daarvoor ben ik hier he." En Nassira nam een slok van haar water. "Nogmaals, ga aan het werk of je ziet dit huis nooit meer terug." "Jullie arrogante bitches ook. Geld is niet alles, je hoeft je neus niet zo in de lucht te steken." "Waar heb je het over, het enige wat ik wil is dat je de keuken schoonmaakt. En voor als je het nog niet wist, het is je baan. Vind je het niet leuk is daar de deur." Het meisje stond op en schonk Nassira weer een vieze blik.
Lachend liep Nassira weer de woonkamer in. "So hey, dat meisje doet echt waar ze zin in heeft." "Zie je wel."