Machakil.. (voltooid)

Deel 51

Het is een paar dagen later en Nassira is in de tussentijd het huis niet echt meer uitgeweest. Ze heeft een serieus gesprek gehad met Andi, het is een leuke jongen, hij gaat zo goed om net de kleine maar vind ze het echt zonde dat hij vast zit. Ze heeft er maar niet naar gevraagd, het was de eerste keer dat hij zijn eigen kind ziet ze wil hem dan niet meteen opladen met negatieve vragen. Hij wil Ismael zo snel mogelijk weer zien. Ze zag de glinstering in zijn ogen als hij naar zijn zoontje kijkt. Ze is nu met Romaissa aan de telefoon die maar blijft doorzeuren over hoe prikkelbaar Youssef nu is. "Nassira ik ga terug naar me ouders." "Doe is even niet zo raar, omdat hij een paar dagen geïrriteerd is betekent niet dat je meteen terug moet gaan." "Ik had het me anders voorgesteld, Youssef was altijd zo leuk en nu wil ik hem echt even zien verdwijnen." "Romaissa! Hou er nu eens over op, je broer heeft je nu juist nodig dan kan je niet zomaar vertrekken." "Waar hebben we het over? Hij heeft jou toch gedumpt, hij heeft het recht niet om zo te doen." "Praat met hem, zeg tegen hem wat je over hem denkt misschien dat hij dan rekening met je houdt." "Ugh.. dit geeft me echt hoofdpijn." "Jij geeft mij hoofdpijn. Kom je morgen weer even hiernaartoe." "Was al van plan te komen." "Top, neem je ook even eten voor me mee. Dankjewel." Zonder op een antwoord te wachten hing ze op. Wat een geweldige vriendin heeft ze ook. Ze vouwde nog even de laatste kleren op en liep naar de woonkamer. Ze trof haar moeder en Nasr aan, ze waren stil en deden beide iets anders. Nassira nam plaats naar haar broer en ruste haar hoofd op zijn borst. "Nasr?" "Ja." Zei hij terwijl zijn blik nog steeds op de tv gevestigd heeft. "Is het misschien geen rijd om te gaan trouwen?" Ze voelde aan zijn lichaamstaal dat hij schrok wat Nassira erg verdacht vond. "Nasr?" "Ja-ha." "Je hebt al iemand he." "Helemaal niet." "Waarom reageer je dan zo?" "Wat boeit jou dat?" "Veel, ik ben wel je zusje. En ik vind dat de tijd rijp is." "Hou je bek man, als ik wil trouwen dan vertel ik het jullie wel." "Niks ervan, Nasr ik weet dat je iemand hebt, ik ben je moeder zulke dingen kan ik zien." "Waarom vallen jullie me opeens zo erg aan, willen jullie me zo graag weg hebben?" "Vertel het nou gewoon, wij regelen de rest dan wel." "Nee ik vertel niks."
"Ha! Daar hebben we je, je kan er niet meer omheen draaien." Hij rolde met zijn ogen en deed de televisie uit. "Laatst toen ik Nassim moest gaan halen bij Fatima maakte er iemand anders open, ik vond haar al meteen een leuk meisje, ze heeft zo een leuke uitstraling en lijkt me een goed en rustig meisje. Nasskm heeft me verteld dat ze Safae heet en voor de rest weet ik niks over haar." Zijn moeder uitte meteen een vreugde kreet die vrouwen altijd bij Marokkaanse bruiloften doen. "Vind je het erg als ik met Fatima ga praten?" "Nee juist niet, mama ik zelf wil ook echt graag trouwen. Ik zal haar alles geven wat ze wil en zal als de beste voor haar zorgen."
"Komt goed."