Machakil.. (voltooid)

Deel 41

Nassira verstijfde bij het horen van zijn zware stem. Langzaam draaide ze zich naar hem om. "Hamza!" En ze sprong in zijn armen. Toen ze hem los liet sprong haar hart van zijn plek. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ze terwijl ze over de vele blauwe plekken op zijn gezicht streelde. "Youssef." Antwoordde hij zuchtend. "Heet Youssef dit gedaan?" Vroeg ze geschrokken. Langzaam knikte hij. "Je moet hem een zien." Zei hij met een lach. "Wanneer is dit gebeurd?" "Gisteravond, hij kwam woedend aangereden, we hebben ruzie gehad en ik ben ergens achter gekomen." Zei hij met een boos gezicht. Hamza denkt terug aan één van de moeilijkste momenten in zijn leven.
Hij stond met wat vrienden op de hoek van zijn huis, ze deden wat ze normaal deden. Beetje hangen, praten en een beetje sparren met mekaar. Kortom dingen die elke jongen wel een doet. Ze stonden daar al een tijdje toen ze gebonk hoorde op de deur van Hamza zijn voordeur. "Ik weet dat je daar bent Hamza!" Schreeuwde een welbekende stem. "Broer, wat doe je?" Vroeg Hamza toen hij besloot naar Youssef toe te lopen. "Daar ben je. Waar haal jij het lef vandaan om te lopen flikflooien met mijn vriendin?" "Jou vriendin?" "Ja! Nassira." "Voor zover ik weet is Nassira mijn vriendin." Zei hij met een nadruk op 'mijn'. Zonder wat te zeggen besprong de boze Youssef op de van niks wetende Hamza. "Bro wat doe je?" Kwamen de vrienden van Hamza ertussen. Wat ze ook probeerde om ze uit mekaar te halen niks werkte. Youssef weigerde hem los te laten. Dat was niet zo slim, Youssef heeft de meeste klappen moeten vangen. Nooit dat Hamza zich zou toegeven tegenover iemand die hem onterecht behandeld. Youssef is uiteindelijk weg gesleept door Hamza zijn vrienden. Hij wil weten wat er is gebeurd, van begin tot eind en dat kan alleen Nassira hem vertellen.