Machakil.. (voltooid)

Deel 63

"Dat werd weer eens tijd." "Hoe bedoel je?" Vroeg ze hem terwijl ze naar binnen liep. "Dat ik je zie." "Je was laatst nog bij ons." "En dan, ik wil je elke dag zien." Ze ging pal voor hem staan en keek hem recht in de ogen aan. "Meen je dat?" "Tuurlijk meen ik dat." Nassira legde haar hand op zijn kaaklijn. "Ja?" Vroeg hij haar. "Ja." Hij tilde haar op en ze zette haar benen om zijn heupen heen. "Je maakt me gek Nassira." En hij kuste haar, langzaam zette hij stappen richting de bank. Hij nam plaats en zette haar op ze schoot. Lang bleven ze zo zitten. "Klaar, ik ga wat te eten maken." Met een pruillipje keek hij Nassira aan. "Hamza, genoeg is genoeg." "Oké. Hoezo wat maken daar ligt de telefoon, bestel wat." "Iets van thuis is altijd beter dan van dat op straat." "Gelijk geef ik je." Ze liep naar de keuken en pakte de benodigdheden voor het avondeten. Ze hoorde Hamza in de woonkamer rommelen en toen richting de gang lopen. "Waar ga je naartoe?" Riep ze net hard genoeg. Hij kwam met jas en schoenen al aan in de deuropening staan. Vragend keek Nassira hem aan. "Moet even naar de zaak." "Hmm 'de zaak' wat grappig dat je het zo noemt." "Vertel me hoe ik het moet noemen en ik doe het." "Laat maar, binnen een uur ben je terug anders ben ik weg." Dekend keek hij voor zich uit. "Lukt me wel." Hij liep naar haar toe en plantte een kus op haar hand.
"Au revoir, madame." Gichelend keek Nassira hem aan. "Ga nou maar en kom snel terug he." Ze duwde hem de deur uit en hing glimlachend verder met het voorbereiden van het avondmaal. Ze pakte haar telefoon op en zette een muziekje op. "Zo klaar is kees." Ze gooide de lasagne in de oven en waste haar handen. Zingend pakte ze een blikje fris uit de koelkast en een zak chips. Nassira plofte neer op de bank en belde Romaissa op. "Yoo." Zei ze met den volle mond. "Ewa." Ze Romaissa vrolijk. "Jij bent blij." "Ja zeker." "Hoezo dan?" En ze nam een slok van haar drinken. "Nasr kwam net langs." "En daar ben je blij om?" Ze hoorde Romaissa zuchten aan de andere kant van de lijn. "Oh ja, wat heb je gekregen?" "Een jasje van Gucci en een paar schoenen." "Je liegt?!" "Ik zweer het je." "So verwend word je wel." "Ik wist wel dat m'n plan zou lukken." "Zal ik volgende keer ook doen." "Wacht even." Zei Romaissa. Nassira propte een paar chipjes in haar mond en wachtte een paar minuten lang. "Hallo?" Totale stilte. Na een minuut of twee kwam ze weer aan de lijn. Waar zat jij?" "Youssef riep me." "Oh." "Ja, hij vertelde me dat ie je niet heeft gezien." "Klopt." "En je verteld me niets?" "Het was niks bijzonders." "Volgens hem wel." "Als hij dat vind." Nassira hoorde de bel gaan, Hamza is weer thuis. "Maar heeft hij geen sleutels?" Vroeg ze zichzelf hardop af. "Wat?" "Een momentje." Nassira liep naar de voordeur en keek door het kijkgaatje. "Shit." "Wat is errr?" "Selma." Fluisterde ze. "Hamza doe nou open, alsjeblieft ik kan zo niet langer." Snel liep Nassira geluidloos naar de wc. "Wat moet ik doen?" "Wat gebeurd er?" "Hamza is weg en Selma staat hem nu voor de deur te roepen." "En nu?" "Dat hoor ik aan jou te vragen." "Hamza! Ik weet dat je er bent." Riep ze waarna ze hard op de deur klopte. "Alsjeblieft! Ik ben je zusje Hamza, we kunnen er toch over praten." Nassira raakte in paniek. Hamza komt zo terug, Selma gaat echt niet weg ze is zo koppig als ik weet niet wat. Ze gaat Nassira wat aandoen als ze erachter komt dat ze hier is. "Romaissa, help me dan." "Ik ben aan het denken, ik wil wel maar hoe?" "Ik vind het ook wel zielig." "Wat nou zielig?" "Mijn hersenen zouden ook uit me kop springen als Nasr mij zo zou negeren." "Gelijk geef ik je, waar is hij eigenlijk boos om?" "Om alles wat ze heeft geflikt." "Geflikt?" "Jaa Romaissa,Selma was elk weekend bij jongens te vinden in verschillende clubs." "Oh ja, Youssef had me verteld. Ewa hij heeft gelijk dat ie boos is."
"Romaissa ik ga maar, ik zie wel wat ik doe." "Is goed, vertel me later alles." Nassira liep zachtjes naar de deur en zette haar oor tegen de deur. Ze kan niet wachten tot Hamza er is, ze heeft geen zin om weer geconfronteerd te worden met Selma. "Hamza alsjeblieft." Abrupt draaide ze haar hoofd om.
"Hamza?"