Machakil.. (voltooid)

Deel 84

Nasr liep heen en weer door zijn moeder's kamer. Het was uren geleden middernacht geweest, hij probeert Youssef al een halfuur lang te bereiken. Nasr's moeder sliep vannacht bij Nassira, ze wou haar gerust stellen en proberen in slaap te krijgen.
Na de zoveelste keer overgaan nam hij eindelijk op. "Ja?" "Eindelijk, waar was jij?!" Riep Nasr hard uit. Nooit eerder is hij zo geïrriteerd geraakt door zo een actie. "Me telefoon lag boven, hoezo?" "Ik probeer je al een fucking halfuur te bellen?! We moeten wat doen Youssef, wie weet wat die viezerik allemaal aan het doen is met m'n neefje." "Ik ben al heel de tijd aan het nadenken hoe we dit gaan doen." "Nou?" "We gaan gewoon rondvragen, we kunnen niet gaan zoeken, waar zouden we moeten beginnen." "Word geregeld. Ik zal zo veel mogelijk uit mensen halen, komt goed." "Lekker man." Zonder verder te kletsen hingen ze tegelijkertijd op. Vol spanning trok Nasr over zijn korte broek een trainingsbroek aan, hij trok zonder specifiek te zoeken een trui uit zijn kast en deed die al rennend van de trap aan. Hij belde aan bij zijn buurjongen. Een goeie vriend waarmee hij veel tijd heeft doorgebracht, genaamd Ilias. Zijn zus deed de deur open en keek Nasr verrast aan. Ze kent hem al sinds hij nog een klein jongetje was en was gek op hem. Ongelofelijk schattig was hij met zijn bolle wangetjes en die schattige kleertjes van hem. "So, Nasr. Dat was een tijd geleden, wil je misschien even binnenkomen? Dan kletsen we even bij." "Heel graag, alleen heb ik wat haast. Is Ilias misschien thuis?" Ongeduldig steunde hij van de ene been op de andere. "Je hebt hem net gemist, kan ik je erbij helpen?" "Kan ik alsjeblieft, alsjeblieft zijn scooter lenen?" Smekend keek hij haar aan. Met de scooter gaat het veel makkelijker, de auto is niet zo een slimme keus als je snel van plek naar plek wil komen. "Heeft hij jammer genoeg meegenomen, maar je kan die van mij nemen." "Echt? Dankjewel echt, k sta bij je in het krijt." "Dat hoop ik dan maar he." Ze pakte haar sleutels van de hanger aan de muur en overhandigde die hem. Blij greep hij die uit haar handen en startte de scooter. "Geen krassen he." Riep ze hem nog lachend na. "Komt goed."
Youssef was thuis, hij gaat het anders doen. Rondvragen naar waar Hamza is zeker maar niet zoals Nasr. Youssef doet het vanuit huis, Nasr kent veel meer mensen op straat dan Youssef. Ze zouden hem zeker minder snel vertellen wat er in hun hoofd zit. Hij belt de mensen die hij kent en laat die weer voor hem rondvragen.
"Als dit maar goed gaat."