Machakil.. (voltooid)

Deel 88

"Mijn best, als je me auto maar niet in de sprak rijdt." Nassira rolde zuchtend met haar ogen. "Ik heb mijn rijbewijs wel bijna twee jaar he." "Waar heb jij het nou over, je bent pas achttien." Nassira lachte sarcastisch. "Mocht je willen." Ze starte de auto en reed al meteen ruig de parkeerplaats af. "Ik ben al een paar maanden negentien vriend." Ze drukte vol met haar voet op het gaspedaal en keek lachend naar het verwarde gezicht van haar broer. "Helemaal niet, je hebt veels te weinig geslapen." "Nasr, ik ben in begin december de negentiende jaar van mijn leven mogen betreden." "Praat normaal hoor." Hij doelde duidelijk op de manier waarop ze het uitsprak. Nassira is meer van de nette praat, staat veel mooier bij meisjes vind ze. "Maar je was toen zwanger." "En dat betekent dat ik niet jarig kan zijn?" Ongeduldig keek ze naar de lange file voor het stoplicht. "Dit duurt veels te lang." Ze haalde haar hoofd weer uit het raam en reed het stoepje in één keer op van de trembaan . "Wat doe je?! Me banden!" In alle talen die hij sprak schold hij haar uit, Nassira keek hem met gefronste wenkbrauwen aan. Het licht dat voor de tram bedoeld was gaf aan dat ze mocht rijden. "Zo blijkt maar, vrouwen mogen niet achter het stuur." Met open mond keek ze bem aan, dit was de deuppel. Midden op het kruispunt stapte ze op de rem en stapte uit. "Rijd jij dan!" Ze liep naar zijn portier en opende die met een geïrriteerde blik. "Ga dan." Ongeduldig tikte ze met haar voet op de grond. Nasr keek langs haar arm naar de meenigste mensen die hun vanuit hun auto aankeken. "Wat doe je?" Siste hij door z'n tanden heen alsof iemand ze kon horen. "Ja wat nou? Jij kan het toch zo goed, nou doe het dan." "Wat jij wil." Hij duwde haar aan de kant en nam met een rood hoofd van schaamte plaats op de bestuurdersstoel. "Waarom moet je dit weer doen?" Vroeg hij terwijl hij op zijn gemakje verder reed. "Hoe bedoel je 'waarom moet je dit elke keer weer doen?' " Deed ze hem met een raar gezicht na. "Jij wou zo graag rijden, dan laat ik je toch rijden. Of is dat nu ook weer niet goed." "Jawel, maar had je geen betere stop kunnen vinden." "Nee, als vrouw zijnde kan ik dat niet nee. Net zoals ik niet kan auto rijden." Nassira stak haar neus in de lucht en draaide zich om. Zonder hem aan te kijken kreeg ze een grijns op haar gezicht.
"Trouwens, we gaan langs bij de twee welbekende broers Andi en Judensio."