Machakil.. (voltooid)

Deel 86

"Waar was jij?!" Schreeuwde zijn moeder net voor hij de deur achter zich sloot. Met samen geknepen ogen klikte hij de deur in het slot. "Ma-ma." Zei hij jammerend. "Wat?! Heb je wel gezien hoe laat het is?!" "Mama de enige reden dat ik weg was was voor Nassira. Ik en Youssef zijn deze hele macht bezig geweest met rond te vragen." "Oh.." Zonder hem verder nog aan te kijken draaide ze zich om en liep naar de woonkamer. "Fijn, ik heb geen slaap meer." Lachend keek hij zijn moeder aam. "Heeft Nassira geslapen?" Vroeg Nasr terwijl hij zijn jas op de bank gooide. "Nee, ze heeft alleen liggen woelen en is toen naar de douch gegaan. Ik hoor daar nu al twee uur water stromen." Op z'n gemakje liep Nasr naar de badkamer en klopte zachtjes aan. "Nassira?" "Wat?" Hoorde hij haar boven het geluid van de druppels water komen. "Gaat het wel goed?" "Ja top, laat me nu nou maar met rust." "Wat jij wil, het komt echt goed. Ik en Youssef regelen alles." Ze antwoordde niet, ze was ongelofellijk blij met die twee mannen. Youssef helpt haar terwijl zij hem iets heeft aangedaan wat echt niet door fe beugel kan. En toch helpt hij haar, ze weet dat hij zich nu in het zweet aan het werken is voor haar. Voor haar en de kleine Ismael. Nassira trok haar knieën nog hoger op tegen haar buik aan. Ze was niet aan het douchen, ze kon maar niet in slaap komen. Ze bleef maar denken aan haar zoontje. Toen schoot er in haar hoofd dat ze het Andi echt moet vertellen en is ze uit paniek naar de badkamer gevlucht. Haar hoofd begon te tollen en ze werd ongelofelijk misselijk, ze weet totaal niet hoe hij zal reageren. Het is tenslotte zijn zoon, tuurlijk zal hij boos worden. Judensio heeft niet op haar sms'je gereageerd, wel gezien maar niet gereageerd. Was hij boos? Of had hij gewoon geen zin in het gezeur van haar? Nassira sloot de kraan en liep de badkamer half nog in strans uit. "Nassira, heb je niet gedoucht?" "Nee." Antwoordde ze op de vraag van haar moeder. Nassira liep zoekend door het huis, opzoek naar Nasr haar broer. Ze moest weten of er nieuws was. Iets over de vader of oom van haar kind, het is niets boor Judensio om niet te reageren. Dat komt nu pas bij haar binnen, hij zou meteen willen afspreken, ook al moest hij daarvoor naar de andere kant van de wereld komen. "Nasr?!" Riep ze door het huis. "Ja." Nassira liep meteen op zijn stem af, ze trof hem in de keuken aan met een blikje drinken in z'n handen. "Jij word snel droog." "Ja he. Een vraagje he, heb jij nog wat van Judensio gehoord?" "Ja man, Judensio zit vast." "Wat?! Waarom zit hij nou weer vast?" "Weet je nog toen we werden achtervolgd door een paar gasten?" Knikkend keek ze naar de rustige Nasr die tegenover haar stond. Hij deed zo losjes, alsof het niets was dat z'n vriend vast zit. "Ja? Nou ze hebben hem te pakken gekregen en het liep uit in een gevecht. Ze zijn allemaal opgepakt dus zitten ze nu allemaal vast." "Heb je ruzie met hem? Waarom doe je er zo makkelijk over?" "Omdat hij zich er zelf in heeft geholpen, hij had een goeie manier om genoeg geld te verdienen maar hij hing maar dieper. Hij wou het zelf, het verbaast me dat is niet is vermoord." "En dan? Je moet hem juist nu toch bijstaan, ik weer zeker dat je nog niet eens bij hem op bezoek bent geweest." "Dat klopt, het laat mij echt totaal koud. Als je wat doet moet je de gevolgen ervan kunnen accepteren."
Nassira dacht na. Wat nou als zij deze middag eens een bezoekje gaat brengen aan de twee boys in de bak, samen met Nasr.