Machakil.. (voltooid)

Deel 12

"Romaissa!" En ik knuffelde haar dood. "Wat ben je mooi geworden!" "Mijn god jij ook! Wat ben je veranderd." En ze bekeek me goed. "Nassira, je bent zwanger. Wat heb je een mooi buikje." En ze wreef eroverheen. "Hoelang ben je al getrouwd?" Sip keek ik naar beneden en ze verontschuldigde zich. "Wat toevallig ik heb precies dezelfde kleren." "Het zijn jou kleren." Raar keek ze me aan. "Ik moet je veel vertellen. Geef me je nummer dan spreken we wat af." "Tuurlijk." En enthousiast gaf ze me haar nummer en samen liepen we naar buiten. Toen ze Nasr zag wou ze zo snel mogelijk weg terwijl hij dolgelukkig was om haar te zien. "Doei schat, bel me he." Ze liep weg en zwaaide nog even naar ons. De hele dag hebben ik en Nasr gepraat, gelachen en gegeten.
Hij vroeg niet naar wat er was gebeurd en ook niet naar m'n zwangerschap. Hij zag dat ik het moeilijk heb en liet me alles vergeten. "Nasr het is laat, kan je me misschien naar huis brengen?" "Tuurlijk maak je klaar ik start de auto vast." Hij liep de deur uit en ik pakte m'n jas en deed m'n laarsjes aan.
Zingend reden we op de snelweg.
"We zijn er." Toen ik uit het raam keek zag ik dat we bij het huis van m'n ouders stonden. "Nasr.. ik kan het niet." "Geen probleem ik loop wel even mee." Hij maakte de deur aan mijn kant open en hielp me eruit. "Nee Nasr! Nee ik wil niet." "Nassira doe niet zo mal en werk even mee." "Ik zei nee!" Hij liet me los en belde aan. "Nee Nasr niet doen." Hij keek me aan en rolde met z'n ogen. De deur werd opengemaakt door onze vader. "Wie zijn jullie?" Weer begon hij met dat toneelstukje. "Papa help me even om Nassira naar binnen te brengen." "Waarom? Ik ken jullie niet." Ik deed m'n armen over me heen en liep naar de deur. Ook m'n moeder kwam aan de deur staan en keek ons verbaasd aan. Ze vestigde haar blik op Nasr en richte haar ogen op de grond. "Waarom doen jullie zo raar? Ik hoef niet naar binnen, ik hoef jullie niet te zien ik kom enkel mijn zusje thuis brengen." "Ga weg!" "Nee, niet tot dat jullie mij vertellen wat er aan de hand is." En toen stak mijn vader zijn hand in z'n broek zak. Hij graaide naar iets en stak toen zijn hand in zijn andere zak en hij haalde er iets uit. Het was niet zichtbaar wat hij in zijn hand had. Tot hij wat scherps in mijn buik stak. In schok deed ik m'n handen over me buik heen waar het bloed langzaam hit m'n lichaam stroomde en maakte m'n shirt beetje voor beetje rood van kleur. Trillend zakte ik in elkaar en gilde het uit. "N nasr." Was het laatste wat ik uit kon brengen. Hij tilde me op en bracht me naar de auto. Hij schreeuwde nog wat uit het raam wat ik niet goed kon verstaan.
De omgeving om me heen werd wazig en dof en voor ik het wist werd alles zwart..