HGSS Dwa słowa - Zakończone

HGSS Dwa Słowa Rozdział 16

Otwierając oczy Hermiona zobaczyła, że jest na powrót we własnym mieszkaniu. Na kominku płonął jeszcze zielony ogień, więc zapewne właśnie przed chwilą wyszła do pracy.

Wiedząc, że Severus potrzebuje trochę czasu na dojście do swoich komnat, usiadła na kanapie i zaczęła bawić się włosami. Dopiero po paru minutach sięgnęła po świstoklik, zaprogramowała cel i aktywowała go. Poczuła, jak coś szarpnęło ją w okolicach pępka i znikła w szalonym wirze barw.

Starała się wylądować jak trzeba, ale znów jej się nie udało. Runęła na kamienną posadzkę i pomyślała zrezygnowana, że Severus będzie musiał położyć tu dywan. Najlepiej perski.

– Tu jestem! – usłyszała wołanie dobiegające z otwartych drzwi.

– Już idę! – odkrzyknęła, podnosząc się z ziemi.

Weszła do pomieszczenia i zatrzymała się niepewnie. Wyglądało na to, że jest to sypialnia. Duże łoże z baldachimem zajmowało dużą część ściany z prawej strony. Po jego obu stronach zobaczyła niewielkie szafki nocne; jedna była zupełnie pusta, ale na drugiej leżała jakaś wielka otwarta księga. Z boku stał olbrzymi świecznik na jakieś dwadzieścia świec. Przez olbrzymie okno na wprost drzwi zaglądało słońce, zalewając wszystko ciepłym blaskiem. Spojrzała na lewo i dostrzegła Severusa stojącego przed dużą szafą z ubraniami, wśród których przeważały czarne i trochę białych.

Nie chciała wchodzić, ale Severus skinął na nią ręką każąc podejść.

– Dzień dobry – powiedziała odruchowo

– Masz krótka pamięć? – spytał, uśmiechając się trochę drwiąco. – Proszę, to będzie twoje ubranie na dziś. Jest trochę za duże, ale chyba wiesz, jak je zmniejszyć.

Podał jej długie i szerokie spodnie i dużą bluzę z jakiejś dziwnej tkaniny. Na zewnątrz wyglądała na sztywną i grubą, ale kiedy dziewczyna wsunęła rękę do wnętrza nogawki, poczuła, że jest milutka w dotyku. Zupełnie jak mój misiasty koc!

– Co to takiego jest? – zapytała zaskoczona, głaszcząc palcami wewnętrzną stronę bluzy.

– Najlepsze ubranie robocze ze smoczej skóry. Z młodych smoków, jednostronnie drapane. Robione było dla mnie na zamówienie, więc dlatego jest takie duże. W porównaniu do mnie jesteś jeszcze malutka, wiesz? – zażartował.

– Jestem dorosła! – zaoponowała natychmiast Hermiona, prostując się gwałtownie. Nie będzie mi tu wymawiał, że jestem jeszcze dzieckiem!

– Nie mówię, że nie jesteś. Po prostu chcę powiedzieć, że jesteś mniejsza ode mnie – podszedł bliżej, również się wyprostował i spojrzał na nią z góry. Czubek jej głowy sięgał mu do podbródka. – Widzisz? Tam jest łazienka, idź się przebierz.

Pokazał jej ręką drzwi zaraz po lewej i wyszedł.

Hermiona weszła do środka i wbrew sobie rozejrzała się na boki. Równocześnie wciągnęła powietrze i poczuła ostry, trochę piżmowy zapach męskiego żelu pod prysznic albo wody po goleniu. Bardzo się jej spodobał. W łazience było niezbyt duże witrażowe okno wychodzące zapewne na północ, bo słońce tu nie zaglądało. Ale wpadało wystarczająco dużo światła, żeby było jasno. Zobaczyła zarówno prysznic, jak i dużą wannę. Olbrzymią wannę! Widziała podobną w łazience prefektów, ale tu było o wiele więcej różnych kurków. Domyśliła się, że ciekła z nich kolorowa piana z bąbelkami, gesty żel czy różne inne pachnidła. Może zapach w łazience pochodził właśnie z jednego z nich? To pewnie jeden z przywilejów bycia dyrektorem.

Nad normalnie wyglądającą umywalką wisiało duże lustro, więc podeszła przyjrzeć się sobie. Cóż, można było powiedzieć, że nie wyglądała najlepiej.