HGSS Dwa słowa - Zakończone

HGSS Dwa Słowa Rozdział 35

Rozdział betowany przez Clou

---------------------------------------

Wtorek, 4.08

– Cześć, kochanie – powiedział Perry, wchodząc do mieszkania swojej córki.

Przeszedł do saloniku i z pewnym zaskoczeniem spojrzał na siedzącego na kanapie mężczyznę. Hermiona nie mówiła mu, że będzie ktoś jeszcze. Natychmiast rozpoznał w nim profesora Snape'a, z którym minął się kiedyś na korytarzu. Jego rywala do butelki whisky.

– Tato, poznaj Severusa. Severusie, to mój ojciec, Perry Granger – dokonała prezentacji Hermiona, starannie ukrywając lekkie zażenowanie.

– Miło mi – powiedział Severus, ściskając rękę Perry'ego.

– Mi również – uśmiechnął się Perry. – Wreszcie mam okazję pana poznać. Hermiona sporo mi o panu opowiadała.

Severus uniósł pytająco brew, siadając z powrotem na kanapie, bardziej w kącie, żeby zrobić miejsce dla ojca Hermiony. Perry usiadł obok i poprawił sobie dużą poduszkę za plecami.

– Wie pan, kiedy wróciliśmy z Australii. Opowiadała mi o tym, co wyszło na jaw na pańskim procesie. Szczerze mówiąc, jako byłego wojskowego bardzo mnie to interesowało. To było coś niesamowitego – pokręcił szczerze głową, bo naprawdę tak uważał.

Severus podziękował skinieniem.

– Tato, prosiłam, żebyś przyszedł, bo musimy z tobą porozmawiać o Rathlin Island – odezwała się Hermiona. – I domyślam się, że mama nadal nic nie wie. Chcesz się czegoś napić?

– Szczerze mówiąc, to chętnie bym coś zjadł. Przyjechałem tu prosto z pracy – odparł. – Rathlin... to jest ta wyspa ze szkołą, o której mi mówiłaś? Co wam przeszkadza?

Hermiona prychnęła lekko i pokręciła głową. Nie będziesz nam tu teraz strugać wariata...

– Tato... wiemy, co się tam dzieje i wiemy, że to... dzięki tobie. Ale musimy wiedzieć więcej. Jak chcesz jeść, to chodźmy do kuchni.

Severus i jej ojciec usiedli przy niewielkim stole, a Hermiona zaczęła grzebać w lodówce.

– Po pierwsze, bardzo ci dziękujemy, nawet nie umiesz sobie wyobrazić, jak nam pomogłeś – kontynuowała, kładąc na stole chleb, wędlinę i pomidory. – To było... genialne!

Mile pochlebiony i uspokojony Perry przesunął chleb, robiąc miejsce.

– Powiedz mi, co wiesz, masz pewnie świeższe wiadomości.

Och, to zawsze działa na facetów... Hermiona zaczęła więc wyjaśniać, podając równocześnie talerze, sztućce i nastawiając wodę na herbatę. Przy ojcu nie bardzo chciała posługiwać się magią.

– Świeższe, ale nie dokładne. Podsłuchaliśmy naszych przyjaciół, którzy nie znają się na niemagicznym świecie. Wiemy więc, że na wyspie pojawiło się niedawno pełno wojskowych, którzy mają tam jakieś ćwiczenia. Ponoć ma to potrwać parę miesięcy. Z ich opisów domyślam się, że mają tam samoloty i helikoptery, czołgi i normalne ciężarówki. To w zasadzie wszystko, co wiemy. A co wiesz ty?

Perry kiwnął głową, sięgając po talerz i sztućce.

– To nie są zwykłe ćwiczenia, ale manewry – kiedy oboje spojrzeli na niego, zrozumiał, że musi im wszystko wyjaśnić. – Forma ćwiczeń, jeśli chcecie to tak nazwać, ale angażująca piechotę, lotnictwo, marynarkę wojenną, komandosów... jednym słowem wszystko, co chodzi, lata i pływa. Przez przynajmniej dwa miesiące będą tam ćwiczyć rozmaite operacje między oddziałami i testować różne scenariusze, które opracowano na różne okazje.