Anxiolytic [L.S]

Pill 17

فقط یک ربع به شروع همایش مونده بود اما هری و لویی هنوز جلوی در بودن . یه مانع بزرگ سد راهشون بود ... لباساشون ! 
اون دو تا اصلا به این فکر نکرده بودن که این یک همایش کاملا رسمی و بزرگه، برای همین با استایل همیشگیشون اومده بودن و وقتی جلوی در با دانشجو ها و اساتید کت شلوار پوش مواجه شده بودن احساس دو تا  قاشق نشسته وسط یه سری ظرف براق بهشون دست داده بود .
هری نگران به ساعتش نگاه کرد 

" داره دیر میشه . ما باید الان رو صندلی هامون نشسته باشیم "

" به نظرم بیا برگردیم خوابگاه . باور کن اگر اینطوری بریم آبروی کل دانشکده میره "

" نمیشه . ما به استاد رایکارد قول دادیم ، در ضمن معلوم نیست دیگه همچین فرصتی گیرمون بیاد "

لویی دستاشو روی صورتش گذاشت و به حالت گریه گفت 

" اخه کدوم احمقی با کانورس و کوله پشتی میره همچین همایشی "

" اشکال نداره تاملینسون . فوقش چند نفر بهمون میخندن و به اندازه ی کل دنیا خجالت زده میشیم ! "

هری گفت و سمت در ورودی رفت

" بیا بریم دیگه ! قول میدم پشت خودم قایمت کنم "

لویی دست به سینه ایستاد و اخم کرد

" فکر نکنم اونقدرا هم کوچولو باشم "

" هستی "

" نیستم "

" بیا امتحان کنیم "

" باشه "

لویی با عصبانیت گفت و به سرعت از پله های ورودی بالا رفت .  هر دو تو صفی که برای چک کردن اسامی دعوت شده ها بود ایستادن .
هری اشاره کرد تا لویی بیاد پشتش و کارت شناسایی خودش و لویی رو به مرد سیاه پوستی که جلوی در ایستاده بود، داد.

مرد نگاهی به کارت شناسایی هری انداخت و گفت 

" خب خودت که اینجایی ؛ این یکی کارت برای کیه ؟ "

لویی اول فکر کرد اون مرد داره شوخی میکنه و یکی از اون خوشمزه هاییه که میخوان مردم رو دست بندازن ٬ اما وقتی دید مرد با جدیت داره دنبال صاحب کارت شناسایی میگرده با حرص نفسش بیرون داد و غرغر کنان از پشت هری بیرون اومد . دست به سینه ایستاد و با جدیت گفت

" برای منه "

" اوه . ببخشید ، اصلا نتونستم ببینمت ! خیلی خوش اومدید . بفرمایید داخل "

هری لبخند پیروزمندانه ای زد و ابروهاش بالا انداخت . لویی دلش میخواست اون پسرو خفه کنه اما فلا برای این کار وقت نداشت ؛ پس پشت سرش وارد سالن شد و حالا که مطمئن شده بود اگر پشت هری راه بره حداقل از یک جهت پوشش داده میشه خودشو به اون پسر نزدیک تر کرد و تا رسیدن به صندلی هاشون تو خودش مچاله شد .