If Our Love Is Wrong

Thirty Nine

Beatriz

~ time just flew so fast you said I'll be your last but who is he? What are we?
I loved you but you let go ~

My tears fell.

It should have been me.

Dapat ako ang sumusundo sa kanya every after training... hindi siya.

Hindi ko na alam kung ilang beses ko na 'to nasasaksihan in a span of 2 months. Pero everytime, walang bago. Paulit ulit parin na parang binabasag ang puso ko.

Tumungo ako sa steering wheel. Tears still flowing.

~ how do I begin when all that I can think of are the memories. Memories of us ~

I miss her.

I need her.

I am aching to hold her.

God, she became my home and now I'm lost. I need saving.

I wanna be saved by her. Only her.

Hindi ko alam kung paano ko nasusurvive ang dalawang buwan matapos ang huli naming pag uusap ni Jho. Pero eto ako, humihinga pa rin naman. Barely nga lang.

2 months ago

"Pinaglaban kita kahit sa sarili ko, Jho. Kahit sa sarili ko."

"Sorry. Pero hindi ko naman sinabing... ipaglaban mo 'ko."

I opened my mouth to say something. But nothing came out. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa sinabi niya. Masyadong masakit marinig yon sa taong sobra mong minahal at patuloy na minamahal.

Gusto ko bumagsak sa sahig. Nanlulumo na ako ng sobra. Parang gusto ng huminto ng lahat sa akin.. nang buo kong sistema.

"J-Jho..." hirap kong sabi. Ang dami kong gustong sabihin, but all I managed was, "Mahal kita."

She didn't say anything. Tumungo lang siya at umiyak. Parang mauubusan na siya ng hininga sa kakaiyak.

"Mahal kita, Jho eh. Mahal kita! Pinaglaban kita dahil mahal kita! Bakit hindi mo ma-gets yon? I did everything! I wasn't asking for more naman ah. I was just asking you to do the same pero bakit ganto? Why are you hurting me like this?"

I badly wanna punch the wall. But I controlled myself.

"Ano yon, Jho? Nacurious ka lang kaya tinray mo kung anong pinagkaiba sa babae at lalaki? Tapos nung natry mo na ano? Narealize mong mas gusto mo pala sa lalaki? Ganon ba ha?!"

Umangat bigla ang tingin niya sa akin. She gave me a sharp look. Puno ng galit.

"Hindi yan totoo." madiin niyang sabi.

"Then why is it so easy for you to replace me?!"

Jho was about to answer back when the door suddenly opened. Napahinto si Kim. Papalit palit ang tingin sa amin ni Jho. Mukhang she noticed the tension in the air kaya pati siya hindi alam ang gagawin.

Jho was the one to broke the silence.

"M-mauna na'ko." mahina niyang sabi at mabilis na lumabas paalis.

I was left standing habang nakatulala.

After that day, never na ulit ako pinansin ni Jho. Kahit mabilis na tingin never niya ako tinatapunan.

I felt guilty of course.

Pinagsisihan ko talaga yung mga nasabi ko sa kanya. Hindi ko naman din kasi sinasadya na masabi yung mga bagay na yon eh. I was just so hurt and frustrated kaya lumabas yon sa bibig ko.