If Our Love Is Wrong

Twenty Four

Beatriz

"But I'm not the one for you. I will never be the one for you."

Pagkasabi ko non ay agad na akong tumalikod and I went out the house. I actually don't have any idea kung saan ako pupunta basta all I know is that I want to get away from her kaya I went inside my car and I drove away immediately.

A part of me is super relieved because finally nasabi ko na kay Jho yung feelings ko. But a part of me also wanna take back what I said. I know I ruined our friendship right at that moment and I am to blame. Hindi ko alam kung paano ko pa mababalik sa dati ang friendship namin ngayong alam na nya.

Alam ko at kitang kita ko kung paano nagulat si Jho sa mga sinabi ko kanina.

Who wouldn't, right?

Kahit sino naman na nasa situation nya talagang magugulat. Kaya nga kahit I badly wanna know yung side nya kanina pero hindi na lang ako nagdemand because alam kong mahirap para sa kanya tanggapin ang lahat ng yon. I just really wish na naintindihan nya.

I parked my car beside the street when I realized that I am driving without any direction.

"Fuck!" I blurted out sabay hampas sa steering wheel.

It hurts so bad. I've never felt a pain as excruciating as this inside me my entire life. Kung pwede lang patigilin na lang ang pagtibok ng puso ko so the pain will stop, I will.

Bakit ba kasi kaylangan pa humantong sa ganto? Bakit ba kasi kaylangan ko pang mahulog sa kanya? Bakit sa kapwa ko pa babae? Bakit sa bestfriend ko pa?

Hinampas ko ulit yung steering wheel at sinandal ko yung ulo ko doon and I cried endlessly.

Hindi ko alam kung paano ko pa haharapin si Jho after all of this. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa amin. But one thing's for sure, I ruined everything we have at hindi ko alam kung maibabalik ko pa yon sa ngayon.

Siguro I have to distant myself muna sa kanya. Kahit alam kong mahirap para sa akin pero this is the only way para hindi ako mahirapan. I have to stop my self from falling deeper kahit hulog na hulog na ako.

I know naman kasi na wala etong patutunguhan. Who am I kidding diba?

I want to give Jho a great future she deserves. And hindi nya yon makukuha sakin dahil parehas kaming babae. Kaya nga the moment na nagconfess ako sa kanya kanina, realization hit me. Ako na lang ang mag aadjust. Kahit masakit okay lang.

Oo mahal ko si Jho. Mahal na mahal. Pero I know when to stop kapag alam kong mali na at kapag alam kong hindi talaga pwede. I don't want to be selfish kahit gustong gusto kong sundin yung sinasabi ng heart ko. Maybe because I grew up na always inuuna ang mga tao na nasa paligid ko before my own self.

I wiped off my tears kahit alam kong kahit ilang beses ko pang punasan yon ay hinding hindi ko mapapatigil ang self ko sa pag iyak, but I did anyway.

After like half an hour of staring at the cars passing by beside me, I decided to go to Jia's apartment since that's my only option right at this moment. Kapag umuwi kasi ako sa house baka nandoon pa si Jho tapos kapag umuwi naman ako sa dorm baka nandoon din sya.

Kung kanina ang lakas lakas ng loob ko mag confess, ngayon parang naduduwag akong makaharap sya.

When I arrived at Jia's place, she opened her door immediately after I sent her a message that I am outside.

"Anong trip mo Beadel at bigla bigla ka na lang napadpad dit---"

Hindi na nya natuloy yung sasabihin nya when I hugged her suddenly. My tears racing down again like there's no tomorrow.