Zael's
"I love you Xy... huwag mo na akong iiwan ulit sasama nalang ako sa'yo!" sabi ni Nicer.
Parang hinihimas ang puso ko ngayon habang nakayakap si Nicer kay Xy, kahit na ang tanga tanga ng pinsan ko dahil akala niya talaga ay nagiimagine lang siya.
Is he that stupid? eh kasi naman lagi niyang ginagawa 'yon, kaya hindi niya na alam ang reyalidad sa imagination niya lang.
"Tanga talaga kahit kailan!" napabuntong hininga nalang din si Dem, kaya napabuntong hininga na din ako.
"Is he always like that?" tanong ni Damon, kaya napabuntong hininga nalang ako uli.
"Buhatid niyo na nga 'yon" utos ko sa kanila at lumakad na papalapit kay Xy na ngayon ay nakayakap pa din kay Nicer, hindi niya yata alam na tulog na si Nicer.
"At ano 'yong sinasabi ni Nicer, he what?-- he killed two man?" tanong ni Damon, nagkatingin naman kami ni Dem dalawa, kapwa kami walang ideya sa sinasabi ni Nicer.
"Alam mo?" tanong ko kay Dem pero umiling lang 'yon.
"Hindi mo ba alam? pinsan ka mo 'yan" umiiling lang ako.
"Wala akong ideya sa sinasabi niya tsaka kaibigan mo yan ah, bakit hindi mo alam?" tanong ko ng marating namin ang kinaroroonan ni Nicer at Xy.
"Tanungin nalang natin siya mamaya" suwesyon ni Dem na ikinatango lang namin ni Damon.
"Xy!" umangat ang mukha nito, bakas pa ang luha at namumula pa ang ilong.
"Dalhin natin si Nicer sa loob!" sabi ni Dem na ikinatango lang ni Xy, at binuhat na ng dalawa si Nicer na tulog na tulog na, may bahid pa ng dugo at luha ang mukha nito, namamaga na din ang mata non sa kakaiyak.
"We thought you were dead!" napatawa lang siya ng mahina.
"Mga tanga kasi kayo, si Makan lang yata nakaisip na gisingin ako!" kumunot lang ang noo ko sa sinabi niya.
"Ginigising ka ni Nicer!" kumunot lang ang noo niya.
"Hindi ko naramdaman!" napataas ang kilay ko, masaya ako dahil buhay si Xy, kala ko talaga.
"Manhid ka kasi!" giit ko pero tinaasan niya lang ako ng kilay.
"Ako ba o ikaw?" Tanong niya kaya napakunot nalang ako ng noo, gusto kong ngumiti at mapaluha, nakikita ko pa din ngayon si Xy, nakakasama ko pa din siya, she's alive! I'm glad! really glad to the point I want to cry, words can't express how happy I am.
"Saan si Mak?" tanong ko, pero ngumisi lang siya.
"Umamin kana kasi!" napakunot ang noo ko, ano bang pinagsasabi niya?
"Baliw kana yat---"
"Zael, stay here! babalikan ka namin" utos ni Dem tumango nalang ako bago sila pumasok sa loob ng kwartong pinasukan namin akay akay 'yong tanga kong pinsan.
Ilang minuto din ang lumipas.
"What are we gonna do in his body? baka mag turn 'yang eaters?" napalingon ako ng magsalita si Dem, lumakad 'yon palapit sa'kin kasama si Damon, Sol at Mak, huling lumabas si Danwell na ngayon ay pinupunasan pa din ang mga luha niya.
Napatingin ako kay Mak nakatingin lang din 'to sa'kin, medyo namumula pa ang mata nito dahil siguro kakaiyak, she's so scared nong kala namin patay na si Xy.
"Yeah probably! but Nicer hit him so hard in head!" sagot ko, tumingin kami sa nakamaskara na ngayon ay nakadapa parin, may maliit na pool of blood sa kinahihigaan niya.
Napakalaki talaga ng katawan nito, at hindi lang basta malaki siya dahil mataba siya, para siyang sampong taon nag gi-gym. Mas malaki pa siya sa bouncer ng mga bar eh.
"Then if he's dead! we should put his body away from us!" suwesyon ni Damon.
"How about Cornelia?" nagaalangan kong tanong dahil baka hindi maganda ang maging sagot nila.
"She....She's dead! and she turned like them, so Sol killed her" sagot ni Danwell at muling napaluha 'yon. kaya napabuntong hininga nalang ako at napakagat ng labi bago siya niyakap.
"Dan, stop crying! just think that Cornelia is with God now, masaya na siya kung nasaan man siya dahil hindi na siya makakaramdam ng hirap at sakit!" pagpapatahan ko kay Danwell na walang tigil sa pagiyak, nalulungkot ako dahil may nawala nanaman sa'min, hanggang kailan ba kami ganito?
Siguro hindi na talaga ako masasanay na kahit anong oras ay maaaring may mawala sa'min, siguro hindi ako masasanay at hindi ko matatanggap.
Isang linggo na din kaming ganito, natatakot ako na baka dumating ang araw na ang mga kaibigan ko naman ang mawala. Muntikan na kanina.
"I-I-I'm sc-scared! I'm s-s-scared that it may happened to us too! I-I'm scared that we might die! natatakot ako Zael!" naramdaman ko na ang pagkabasa ng damit ko sa dibdib dahil sa pagiyak ni Danwell. Napabuntong nalang ako at tumingala sa itaas.
"Don't be scared Dan, We're here! hindi ka namin pababayaan! wala ng masasaktan sa'tin sa ngayon! The guy is dead" nagdadasal ako na sana ay maging okay na kami, nagdadasal na sana matapos na 'to!
Nang hindi na kami ulit makaramdam ng ganito, dahil sa totoo lang it's a worst feeling. It's worst as hell to the point I don't wanna feel it again.
Mga ilang sandali pa ay kumalas na siya sa pagkakayakap sa'kin, at tumigil na rin siya sa pagiiyak, lumakad 'to habang nakayuko at naupo sa isang gilid.
Ngumiti nalang ako at ganun din ang ginawa niya kahit alam kong pilit lang naman.
"You cried a lot, huh?" tanong ko kay Mak dahil nakatingin lang 'to sa'kin, pero sinamaan niya lang ako ng tingin.
"You really care about Xy, eh?" natutuwa naman ako, coz it might be a reason for Mak to live, coz I really want her to live.
"Yeah it seems like when your feelings for someone grow stronger, so does your fear of losing them" napatingin ako sa kaniya.
BINABASA MO ANG
THE GLIMPSE OF HELL (Zombie Apocalypse)
Terror"They died We will die But until then, lets stay together" I said. I'm just an ordinary boy, with an ordinary life-- that's what I thought, not in one day. Everything has changed, even the people around me, they literally changed. They became nightm...
