Azyael's
"Ayzael, Look at me!" may malambot kamay na nagpaangat dahan dahan ng mukha ko.
Bumungad sa'kin si Mak na naging dahilan para mapakagat ako ng labi at mapapikit, naramdaman ko ang pagragasa ng luha ko.
"M-Mak, I could not save her!" nanghihinang ako,.tumingin ulit kay Danwell pero mas lalo akong nanghina ng makita ang kalagayan niya. How could this happened to her.
"Shhhhh! We could not save her--"
"Mak, I did promised her to protect her, I promised that nothing will happen to her!" marahas kong pinunasan ang mukha ko.
"Zael, I know it's hurt----"
"M-Mak, I tried to save her, but for a third time I failed saving someone! I failed again! I couldn't save girl! I couldn't save Estellan and now----Dan-Danwell"
"Zael, listen! I don't know what are you talking about but listen! saving someone's life doesn't mean they will be saved" napatingin ako sa kaniya.
"Ma-k it's my fault---"
"It's no one's fault! You can't save someone if it is already their time, if they already their time! whatever you do! you could never save them! because It's not your fault if you could not save them!" napayuko.
Gusto kong pakinggan ang sinabi ni Mak, gustong gusto ko, pero wala akong magagawa, but I can't.
"So stop blaming yourself, Zael, it's bullshit! they will die whether you save them or not, it's their destiny! you can't stop it from happening!" giit muli ni Mak.
No! I could do something! I could save her back then, but- but I couldn't--- I couldn't save her, I'm useless! I should not think about saving someone!
I should not promise to her! I should not even try saving someone again. I should not coz in the end I will just failed them, in the end I will just give them a false hope.
"Mak--"
"ZAELLLLLLLLL SA HARAP MOOOOOOOOOOOOO!!!!!" napatingin ako sa harap. Halos lumuwa ang mata ko ng makita ang lalaking nakamaskara na nakatayo sa likod ni Mak tatlong hakbang ang layo sa'min.
Halos tumalon ang puso ko sa kaba ng mabilis niyang itinaas at hinihawi ang palakol niya sa likod ni Mak, sa sobrang bilis ng pangyayari ay mabilis kong tinulak si Mak sa pagilid pero mahigpit na yumakap lang 'yon sa'kin.
Nawalan ako ng balanse dahilan para mapahiga ako sa sahig at maramdaman ang lamig ng tiles sa likod ko at ang sakit ng pagtama nito sa ulo ko.
"MAKAN!!!!!" sigaw ko at tumingin kay Mak ngayon na nasa ibabaw ko, nanlaki ang mata ko ng makita ang sakit sa Mata niya habang nakatingin 'yon sa'kin.
Naramdaman ko ang pagdaing niya ng yakapin ko siya. Nahagip ng mata ko ang lalaking nakamaskara sa harap namin, pero wala na akong pakialam.
Dahan dahan kong itinaas ang kamay ko ng makaramdaman ako ng mainit na basa at malagkit mula doon, lumawa ang mata ko ng bumungad sa mata ko ang napunong dugo sa palad ko.
"MAKKKKKKKK!" sigaw ko habang nakatingin sa kaniya, napuno ng pagaalala at takot ang buong sistema ko ng makita siyang nakatingin sa'kin at namimilipit sa sakit, may namumuong pawis na rin sa noo niya at namumutla siya. No! not her, please!
"Ma-Mak" mahinang tawag ko habang napupuno ng pagaalala at pangamba ang puso ko.
"Tu-tulong t-tulungan niyo kami!" sigaw ko habang nakatingin lang ako kay Mak, natatakot ako na baka paginalis ko ang tingin sa kaniya ay may mangyari sa kaniya---
Halos mapasigaw ako ng maramdaman ko ang mainit na likidong bumabasa sa damit ko! No, please no!
"Wh-w-why are you s-scared?" nahihirapang tanong ni Mak pero umiling iling lang ako, naramdaman ko ang pagragasa ng luha sa pisngi ko pero wala akong pakialam.
Ramdam ko ang takot sa dibdib ko, isang matinding takot pero wala na akong pakialam doon.
"Tangina tulungan niyo kami!! DEEEMMMM!!!!!!NICCERRRR!!!!DAMOOOOONNNNN!!!!T*NGINA TULUNGAN NIYO KAMI, PARANG AWA NIYO NA" sigaw ko habang nakatingin parin kay Mak.
"a---ackkk---" daing niya kaya napasigaw ako muli, kitang kita ko ang sakit sa mga mata ni Mak, pero wala akong magawa, nakikita ko ang pamumutla niya, pero hindi ko alam ang gagawin ko.
"W-why you're scared of saving someone?" tanong muli ni Mak pero umiling iling ako.
"Shhhh Mak 'wag kana magsalita please, t*ngina!!!'TULONG--- TULUNGAN NIYO KAMI" sigaw ko ng biglang umubo si Mak.
Natatakot ako ng baka may dugong lumabas sa bibig ni Mak.
"Why--why did you save me?" nanghihina kong tanong sa kaniya pero tumingin lang siya.
"A-answe-r my question first" nahihirapan niyang sabi, nanghihina ako, I want to do something, but I'm scared that i might do something wrong.
"I'm scared!! I'm scared to save someone I'm scared of trying to save someone! I'm scared to feel the pain again that I felt when I couldn't save them!"
"Because you know what is the most painful thing when save someone? the fact that you couldnt save them! I'm scared! I'm scared on saving someone because I'm scared that I may not able to save them if I tried to save them" sagot ko.
"You're a cowa--"
"I am, Mak!! I'm a fuckin coward! but if it's on you! hindi na ako matatakot! I won't be scared anymore! magiging malakas ako para sa'yo Mak, please don't do this to me!" pakiusap ko at hinawakan ang mukha niya pero napasigaw ako ng unti-unti 'yong pumipikit.
"Mak! wake up! please 'wag kang pipikit--- MAKKKKKKKKKKKKK!!!!!!!!" sigaw ko ng tuluyan ng pumikit ang mga mata nito.
BINABASA MO ANG
THE GLIMPSE OF HELL (Zombie Apocalypse)
Terror"They died We will die But until then, lets stay together" I said. I'm just an ordinary boy, with an ordinary life-- that's what I thought, not in one day. Everything has changed, even the people around me, they literally changed. They became nightm...
