Fixed Marriage (Hate That I Love You) COMPLETED *PG18*

CHAPTER 31.0

ANDREW'S POV

Nakaupo ako ngayon habang nakasandal sa pader. Hindi ko na napigilan yung sarili ko sa pagiyak. Feeling ko wala na talagang pakialam sakin yung asawa ko. Bukod sa hindi niya manlang ako hinanap nung umalis ako ng bahay, hindi pa niya ako pinuntahan nung maospital ako. Hindi nagtetext o tumatawag.. Kahit siguro mag-agaw buhay ako e hindi pa din niya ko pupuntahan.

Wala e.

Wala na siyang pakialam sakin, hindi na sa akin umiikot yung mundo niya.

Pinagsisisihan ko naman na yung mga kagaguhan ko dati, na-realize ko na yun lahat. Na kahit ilang babae pa ang i-fuck ko ay si Sandra lang yung tinitibok ng puso ko. Nagagawa ko lang naman yun dahil sa kalungkutan, dahil hinahanap-hanap ng katawan ko. Pero siya lang talaga yung minahal ko ng ganito bukod kay Cheska. Na hindi ko na talaga mahal si Cheska. Na siya lang yung babaeng pinapangarap ko na makasama ko hanggang sa tumanda kami. Na magkaroon kami ng mga anak at magandang pamilya.

Si Sandra na yung babaeng huling mamahalin ko pero mawawala pa yata siya sa akin.

Itinapon na ba talaga niya lahat-lahat?

Tuluyan na ba siyang nawala sa akin?

Wag naman po sana Lord.

Please...

Kasabay ng sakit ng dumudugo kong kamao ay yung sakit na nadarama ko sa loob ng dibdib ko na parang dinudurog, parang tinutusok.

Sobrang miss ko na si Sandra, yung asawa ko, yung malambing, maalalahanin, yung babaeng sakin lang ang lahat ng atensyon at pagmamahal.

Sorry sa mga kagaguhan ko wifey.

Kung bibigyan mo lang sana ulit ako ng pagkakataon, kahit sa huling beses ay hindi na kita sasaktang muli. Itatama ko lahat ng pagkakamali ko dati wifey.

Please..

Hirap na hirap na akong huminga ngayon. Bwisit kasi tong luha ko ayaw tumigil sa pagbagsak. Nasisipon na din tuloy ako ngayon.

I badly miss you wifey...

Tumayo ako at naglakad papunta sa kama ko. Gusto kong matulog nalang, na sana paggising ko ay maayos ang lahat. Na nasa harapan ko si Sandra at sasabihan ako ng "I love you and I miss you hubby."

Alam kong imposible pero kahit sa panaginip manlang sana...

-

It's too late now, still I've got something to say...

Girl I'm sorry that I treated you that way

Time has gone now, and the moment has passed...

When I had the chance to try and make us last

All alone now, and it's no one's fault by mine...

Couldn't see the truth, I had those blinded eyes

You have moved on, still I don't give a damn...

Gotta get this off my chest while I can

Every single hour,

Of every single day, I

Miss you more and more,

Don't know what to say, I

Know I closed the door,

You're gone and on your way

But now, I need you, I need you...

Wanna take it back to the day when we first met,