Why Can't We Be? (TAGALOG STORY)

CHAPTER XXXV

FLASH BACK...

"How could an angel break my heart
Why didn't he catch my falling star
I wish I didn't wish so hard
Maybe I wished our love apart
How could an angel break my heart" ~HOW COULD AN ANGEL BREAK MY HEART

"Alam mo, balita ko dapat aalis na si Mr. Kian our dear president papuntang Korea para dun mag aral, kaso di niya tinuloy dahil kay Zoe" nadinig kong chismisan ng mga babaeng nasa harapan ko. Yup, simula kasi nang maging heart broken ako, mas pinipili ko munang mapag-isa. Syempre I also assured my friends, my two trusted friend that nothing will happen sa akin, mga baliw na iyon naisip ba naman kasi nilang baka magpakamatay ako!, kung di ba naman talaga mga baliw di ba? sobra naman makaisip, nasasaktan ako, pero alam ko kaya ko pa ito, alam kong kahit mahirap pipilitin kong kayanin ang lahat. Siguro ang tangi ko na lang ginagawa sa ngayon ay, pinipilit kayanin ang lahat ng sakit, hanggang sa ma used na ako dito at eventually mawawala na lang siya ng kusa. SANA. Ang kaso, araw araw, feeling ko sumasakit pa din ng paulit ulit.

"Oh? Talaga? Grabe naman, how sweet of our Mr. President naman? Biruin mo ipinagpalit niya ang SNU niya para lang kay Zoe? Swerte!" gatong pa ng isang babae na siguro'y kaibigan, o di kaya ay barkada niya, mga babaeng ito sa harapan ko, naku!. Habang mabagal silang naglalakad, binabagalan ko din ang lakad ko, syempre makikichismis din ako kung ano na ang mga nangyayari kay Kian. Matagal tagal na din kasi ng may huli akong nadinig about him.

The last time he texted me was, he's asking me to meet him, he even told me that HE WANTED TO SEE ME. Can you, guys try to guess when was that? YES! Tama po kayo, nung gabing pinaharana niya ako, nung gabing pinagulo niya ng mas todo pa ang isipan ko, gabing mas sinaktan niya ako. Nang gabing naisip ko na TAMA NA! PINAGLALARUAN na lang niya ang feelings ko. Matalinong tao si Kian, siguro naman, sa mga pinakita kong kahit papaano sa kanya, ay nagets niyang gusto ko siya, siguro nga din nafeel niyang MAHAL KO SIYA. Sabi ko nga, sige na lang, hahayaan ko na lang ang sarili kong mahulog sa taong mahal ko, pero di ako sigurado kung mahal din ako. Nasabi ko yun nun una, kasi di ko pa alam kung gaano kasakit, pero ngayong alam ko na... gustuhin ko mang magsisi, ito na ako eh, hulog na hulog na sa kanya at di niya talaga ako sinalo.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Ano Sai, are you going to meet him?" Yuri asked me after I told them that Kian texted me, and he wanted to see me.

"You decide Sai, uwian na natin, and sabi mo naghihintay siya sa entrance ng building na 'to" si Eam with concern on her face. "Sai, do what you think is best" dagdag pa niya. gusto ko namang maloka sa sinabi niya, DO WHAT I THINK IS BEST? Eh ano ba ang best? Di nga ako makapag isip ng maayos!

"ENOUGH, I don't want to meet him, I don't want to see him." Yun lang ang nasabi ko.

"How are you going to do that? Nasa entrance siya sabi mo." Si Eam ulit. "Owwwww" namilog ang labi niya. malamang ay naisip niyang bigla kung ano ang plano ko.

"How sure are we na di tayo mahahalata? Ikaw Eam sinusundo ka ni Alexis?" si Yuri, at mukhang may nakakalimutan siya.

"Ako lang? eh ano tawag mo kay Jelard?" balik tanong naman ni Eam sa kanya.

"Hai naku ewan ko ba kasi sa kumag na iyon bakit ako sinusundo nun! Sarap buhusan ng asido ang mukha eh! nakakairita!" at sa hitsura niya, halata mo ngang naiirita siya. "Teka, nga! Bakit ba ako? Si Sai dapat ming" sabay nguso niya sa akin.