Annesi ve babasının mezarlığında içini döken bir kızın başına en ağır ne gelebilir?
Mezarlıkta yaşadıklarından sonra bambaşka bir yerde tanımadığı insanlar arasında gözlerini açan Afra hayatına nasıl devam edebilecek?
Gözlerini açtığı yeni şehir, y...
Yeni bölüm kesitini de aşağı bırakıp gideyim artık.
Yeni bir gün daha beraber şahitlik ederken gece boyunca hiç uyumadan Merih'le beraber güneşin doğduğu o en güzel ana tanıklık etmiştik.
"Seninle beraber gün doğumunu izlemek,"diye fısıldadım Merih'in omzuna yasladığım başımı hafifçe kaldırırken. "Bunu daha sık yapalım "
Merih'in yüzünde beliren hafif gülümsemeyle içimin ısındığını hissetmiştim.
"Beraber daha nice güzel anlara şahit olacak günlerimiz olacak kız çocuğu." Merih'in verdiği yanıt bu sefer benim yüzümde bir tebessüme neden olmuştu.
Beraber bir kaç saniye birbirimize izlediğimden Merih'in yüzümde oluşan tebessüme uzun süreli incelemesiyle dayanamayıp "Neden öyle bakıyorsun Merih?"diye sormuştum.
Merih'ten gelen yanıt bir kez daha kurduğu cümleyle ruhumu mest etmişti.
"Farkında değilsin ama sen gülünce başka bir yer oluyor dünya, onca kötülüğün içinden bir umut doğuyor, tıpkı karşımızda yeni bir güne doğmaya hazırlanan güneş gibi,"
Zorla yutkunmuştum Merih'in bu cümlesinden sonra.
Bu güzel sözlerine karşı ne söylesem bir önemi olmayacaktı, bu yüzden yalnızca parlak koyu kahve gözlerini izledim.
Ona bakıyordum, bu yakada hiç doğmayan güneş, kalbimde batıyordu. Ona baktığımda, ben bir müzik kutusuydum ve içinde annelerin seslerini gömmüşüm gibi ninniler fısıldanıyordu.
